Στην μετάφραση της "Ηλέκτρας" του Σοφοκλή η πιστότης αναζητήθηκε στους βαθύτερους δραματικούς και ποιητικούς ρυθμούς του αρχαίου κειμένου. Δεν μ\' ενδιέφερε μία μίμηση λόγου - ή, όπως γίνεται σε τέτοιες μεταφράσεις, μια αντικατάσταση της αρχαϊκής γλώσσας από μια «νέα». Μ\' ενδιέφερε να μεταφέρω, όσο μπορούσα αυτούσιον, εκείνον τον λόγο κατ\' ευθείαν σ\' έναν δραστικό, σύγχρονο ελληνικό λόγο. Το κατ\' ευθείαν αυτό παρακάμπτει τους λογοτεχνικούς ή μεταγλωττισμένους τρόπους απόδοσης μιας τραγωδίας, οι οποίοι συνήθως ανακαλούν ιδιώματα θρήνου από άλλα Πένθη της αγωνίας του ελληνικού λόγου. Αλλά δεν θεωρώ, σε καμιά περίπτωση, τον τραγικό λόγο Ιδίωμα. Ο τραγικός λόγος είναι Απλός και Αθώος, οι ρυθμοί του Συμμετρικοί και Ξεροί – κι έτσι πρέπει να Ηχεί και στον σύγχρονό μας λόγο.

Γ.Χ.