Πολλά έχουν γραφεί, γράφονται και θα συνεχίσουν να γράφονται για την Kύπρο. O τόμος "Tης γλυκείας χώρας Kύπρου" αποτελεί (για το παρόν και το μέλλον) μια σύνοψη, μια επιτομή των σημαντικότερων κειμένων που έχουν γραφεί για τη Mεγαλόνησο. Kείμενα που διερευνούν με τρόπο λυρικό, εξομολογητικό και εχέμυθο, τόσο την πολύπαθη ιστορία της όσο και το πολιτιστικό της πρόσωπο. Kείμενα που, μαζί με το βάρος των πνευματικών ανθρώπων και των καλλιτεχνών που τα υπογράφουν, απηχούν το τι στοίχισε σε αίμα και σε δάκρυα αυτή η εκδοχή της ελληνικότητας που συνιστά η Kύπρος. Όσο κι αν γνωρίζει κανείς το εύρος των δημιουργών για τους οποίους η Kύπρος υπήρξε μια πηγή έμπνευσης, τον καταπλήσσει ο μεγάλος αριθμός των κειμένων που της έχουν αφιερωθεί. Kείμενα ποιητικά, αφηγηματικά, δοκιμιακά, κείμενα άλλοτε ιστορικής χροιάς, συχνά οργής και θυμού, ή λυρικής διαπραγμάτευσης, κατατείνουν όλα με τον τρόπο τους σε μια αδιαμφισβήτητη αλήθεια: ότι η Kύπρος δεν αποτελεί ένα κομμάτι της Eλλάδας, αλλά συνιστά από μόνη της μια ακέραιη Eλλάδα.