Αφιερώνεται στη μνήμη τριών διακεκριμένων επιστημόνων: του ακαδημαϊκού λαογράφου Κώστα Ρωμαίου, του νομικού και μουσικολόγου Αγαμέμνονα Μουρτζόπουλου και του ελβετού μουσικολόγου S. Baud-Bovy. Τους οφείλω την ευγνωμοσύνη μου. Είναι αυτοί που με ώθησαν, από τα νιάτα μου, να κάνω γνωστά θέματα μουσικολαογραφικά στον ευρύτερο Ελλαδικό χώρο, μέσα από τις βιωματικές μου εμπειρίες ως λαϊκός βιολιστής.
Ο πρώτος διέκρινε τις μουσικολαογραφικές μου γνώσεις και πάντα με ρωτούσε για θέματα της δημοτικής μουσικής. Οι απαντήσεις μου τον ικανοποιούσαν σαν λαογράφο και με παρότρυνε να γράφω και να ανακοινώνω τις ιδέες μου στα τοπικά και διεθνή συνέδρια.
Ο δεύτερος σαν μουσικολόγος με γνώρισε σε ένα από τα τοπικά συνέδρια του Βόλου. Διέκρινε τις γνώσεις μου και έγραψε σε ένα από τα βιβλία μου ("Καθιστικά της Σωζόπολης χορευτικά της Θράκης" σ. 13), που ο ίδιος επιμελήθηκε: "Οι εργασίες σου, στεφανώνουν μια ολόκληρη ζωή μόχθου, αγάπης και συστηματικής σπουδής τις δημοτικής μουσικής, σε αναδείχθουνε τον πλουσιότερο σήμερα μελετητή της "από μέσα". Στις εργασίες σου, αγαπητέ και σοφέ φίλε, βρήκα σωστούς δρόμους, έλυσα απορίες και κατανόησα απλές, ... αλήθειες, σχετικά με τη δομή, τις λειτουργίες και τη ζωή αυτού που ονομάζουμε δημοτικό τραγούδι και χορό.."
Στον τρίτο, ελβετό, φιλέλληνα, μουσικολόγο S. Baud-Bovy οφείλω να δεχθώ τα όσα επαινετικά είπε, για το πρόσωπό μου, σε δυο διεθνή συνέδρια, που έτυχε να είμαστε μαζί, στο Δ\' Κρητολογικό στο Ηράκλειο και Δ\' του I.M.X.A στα Ιωάννινα τον Οκτώβριο του 1979. Ανάμεσα σε πολλά άλλα, είπε και τα εξής: "Ο Καβακόπουλος, κάνει ένα είδος μουσικής διαλεκτολογίας. Γνωρίζει τις μουσικές διαλέκτους όλων των περιοχών της Ελλάδας".