Ο Κρίνος είναι ένα ολόλευκο σκυλάκι που μοιάζει με τα κρινάκια του αγρού. Έως τα δύο του χρόνια ζει σαν πρίγκιπας μαζί με το φίλο του τον Στέφανο. Κάποια μέρα, ωστόσο, η μοίρα παίζει μαζί του ένα αλλόκοτο παιχνίδι και τον μεταμορφώνει από πρίγκιπα σ\' έναν περιπλανώμενο ταξιδιώτη· και τότε αντιλαμβάνεται πως οι νόμοι της αγάπης και της φιλίας είναι ευγενικοί όταν είσαι ένα κατοικίδιο ζώο, μα όταν είσαι ένα αδέσποτο, κυριαρχεί ένας άλλος νόμος: ο νόμος της επιβίωσης. Οι άνθρωποι πλέον τον φοβίζουν. Μόνο πού και πού, καθώς περιπλανιέται, στέκεται κάτω από τα παντζούρια των σπιτιών γλιστρώντας ένα άπληστο βλέμμα ανάμεσα από τις χαραμάδες των παραθύρων, που αρνούνται όμως πεισματικά να ανοίξουν, ότι η πόλη τον απειλεί. Κι έτσι ο μικρός Κρίνος αποφασίζει ν\' ανέβει ψηλά στο λόφο, να κρυφτεί κάτω από τη σκιά των δέντρων που του μοιάζουν γιατί είναι σιωπηλά σαν κι εκείνον. Κι έτσι συνεχίζεται η μοναχική του περιπλάνηση μέσα στις πρωινές ομίχλες, τα άδεια μεσημέρια και τα έρημα, δίχως συντροφιά, δειλινά.

Μα ο Κρίνος δεν παύει να ονειρεύεται και να ελπίζει και, σαν τα κρινάκια της αθωότητας, συνεχίζει να ψάχνει μια στάλα χώμα για ν\' απαγγείλει το ποίημα της ζωής του...