Η ιστορία της νουβέλας είναι απλή: Ο κεντρικός ήρωας δέχεται να κρύψει για λίγες μέρες στο σπίτι του έναν παλιό του φίλο που τον κυνηγάει η αστυνομία, κι αρχίζει να υποψιάζεται ότι ανάμεσα στο φίλο του και τη γυναίκα του υπάρχει ερωτικό ενδιαφέρον. Η ζήλια του, που μπορεί να είναι βάσιμη ή να στηρίζεται σε παρεξηγήσεις και παρερμηνείες, θα τον κάνει ν’ αναθεωρήσει τα πάντα στη ζωή του, όχι μόνο τη σχέση του με τη γυναίκα του αλλά και με τη δουλειά του, τους φίλους του, τα όνειρά του, τις επιλογές του.

Εντύπωση προκαλεί η ειλικρίνεια -που συχνά γίνεται ιδιαίτερα ωμή- με την οποία εξετάζει εξονυχιστικά κάθε του συναίσθημα. Όμως η επιθυμία να δει τη ζωή του στις πραγματικές της διαστάσεις δεν είναι αρκετή. Ο αναγνώστης τον παρακολουθεί καθώς βυθίζεται σιγά σιγά σε μια κατάσταση όπου νιώθει πως η λογική του απειλείται ολοένα και περισσότερο. Παρατηρεί τους πάντες και τα πάντα γύρω του, ακόμα και τις δικές του αντιδράσεις, όλα όμως, λόγια, εκφράσεις, βλέμματα, κίνητρα, συναισθήματα, σκέψεις, μπορούν να ερμηνευθούν με δύο τρόπους, να σημαίνουν ταυτόχρονα πράγματα αντίθετα μεταξύ τους. Εξουθενωμένος, δίνει την οριστική λύση -καταστροφική ή λυτρωτική;- σε μια ύστατη προσπάθεια να διαφυλάξει τη λογική του.
Η ιστορία εκτυλίσσεται τη δεκαετία του εβδομήντα, όταν, πέρα από τις διεθνείς συγκυρίες, στον Ισημερινό, και ειδικά στο Κίτο, χάρη στο πετρέλαιο, το χρήμα ρέει άφθονο και η μεσαία τάξη αλλάζει, εγκαταλείποντας παραδοσιακές αξίες και περνώντας στην εποχή του καταναλωτισμού.

Ο Αμπδόν Ουμπίδια μάς δίνει ένα κείμενο που διακρίνεται για την ακρίβεια στην περιγραφή των συναισθημάτων -ουσιαστικά είναι η καταγραφή του εσωτερικού μονολόγου του πρωταγωνιστή- και χειρίζεται με δεξιοτεχνία αυτό το παιχνίδι των διπλών εκδοχών, αφήνοντας τον αναγνώστη να βγάλει τα δικά του συμπεράσματα.