Η νουβέλα του Ταμπαρόφσκι γράφτηκε στο Μπουένος Άιρες μετά την παταγώδη αποτυχία των σχεδίων του Νομισματικού Ταμείου που οδήγησαν την Αργεντινή στην κατάρρευση. Το μικρό, ευφυώς πολιτικό κείμενο του Ταμπαρόφσκι σήμερα μοιάζει σχεδόν προφητικό.

Η οικονομική κρίση υποβάθμισε τους μεσοαστούς και τους μετέτρεψε σε μια νέα τάξη νεόπτωχων. Οι νεόπτωχοι παίρνουν χαμηλούς μισθούς, ανάλογους των παραδοσιακά φτωχών στρωμάτων, αλλά δεν εννοούν να εγκαταλείψουν τις εξόδους, τις διασκεδάσεις, τα ακριβά τους ρούχα, τις μεσοαστικές προσδοκίες.

Ο Ντάμι, ως κοινωνιολόγος της αγοράς, γνωρίζει καλά τις καταναλωτικές συνήθειες της μεσαίας τάξης που μπορούν να αποφέρουν κέρδος. Αυτή τη γνώση εκμεταλλεύεται για να κάνει καριέρα. Όλα τα υπόλοιπα του φαίνονται αδιάφορα αν όχι θλιβερά. Όμως τελευταία απειλείται από ένα παράξενο σύνδρομο: ένα βήμα πριν φτάσει στην επαγγελματική καταξίωση ένα πλήθος απίστευτων ασθενειών τον ακινητοποιεί. Το σώμα του αντιστέκεται πεισματικά σε κάθε φιλοδοξία. Η κατάστασή του μοιάζει μάλλον με κακόβουλο αστείο της μοίρας παρά με πραγματική ασθένεια.

Γιατί αν η καριέρα ισοδυναμεί με τη ζωή τότε απόλυση και θάνατος είναι ακριβώς το ίδιο πράγμα.