Το μυθιστόρημα διαδραματίζεται στη Λισαβόνα, μια σαγηνευτική πόλη έξω από το χρόνο, όπου γεννιούνται, ζουν, ονειρεύονται, παντρεύονται, εργάζονται και πεθαίνουν τα πρόσωπα του βιβλίου. Στο σκηνικό αυτό προστίθεται ένα εργαστήριο ξυλουργικής, στα σπλάχνα του οποίου φωλιάζει το νεκροταφείο πιάνων, ένας τόπος εθελούσιας εξορίας, μέρος μυστικών αναγνώσεων, απόμερο καταφύγιο μοιχείας, αυλή παιδικών παιχνιδιών και εξομολογητήριο νεκρών. Είναι ο τόπος όπου συνδέονται οι γενιές.

Το μυθιστόρημα αφηγείται την ιστορία τριών γενεών της οικογένειας του Φρανσίσκο Λαζάρο (1891-1912), του μαραθωνοδρόμου ο οποίος άφησε την τελευταία του πνοή στο 30ό χιλιόμετρο του Μαραθωνίου στη Στοκχόλμη το 1912.

Οι αφηγητές -πατέρας και γιος- ξεδιπλώνουν την οικογενειακή ιστορία, που ισορροπεί ανάμεσα στη σιωπή και το γέλιο, στο φόβο και την ελπίδα, στην ενοχή και τη συγχώρεση. Μας διηγούνται ερωτικές ιστορίες, αναπόφευκτες και συγκινητικές, στις οποίες διαβάζει κανείς την εγκατάλειψη, την οικιακή βία, και λάθη τα οποία συνήθως δεν διορθώνονται, αλλά που τα δικαιολογεί η δύναμη της τρυφερότητας και των συναισθημάτων. Και μας μιλούν για τη συνέχεια ανάμεσα στις γενιές? ο Φρανσίσκο Λαζάρο, μαραθωνοδρόμος που ξεψύχησε στους Ολυμπιακούς της Στοκχόλμης το 1912, πεθαίνει την ημέρα που γεννιέται ο γιος του...

Το "Νεκροταφείο πιάνων" είναι ένα μαγευτικό κείμενο, μια υπέροχη ιστορία για την αγάπη, τη ζωή και το θάνατο.