Όταν ο «ΘΑΛΑΣΣΟΛΥΚΟΣ» του Λοντον συνανταει την «Καλυβα του Μπαρμπα-Θωμα» υπο το πρισμα μιας φλογερης κοινωνικης αγωνιας, το αποτελεσμα είναι μια καταιγιστικη θαλασσινη περιπετεια, που ερχεται να σαλπισει ένα ηχηρο μηνυμα δικαιοσυνης εναντια σε κάθε ρατσισμο,εναντια σε κάθε κοινωνικη ανισοτητα,εναντια σε κάθε τυραννια και κάθε καταδυναστευση του Ανθρωπου!Aυτο ειναι το βιβλιο του Guiseppe Conte ΣΚΛΑΒΟΙ ΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ.Μεσα από το λογο του αφηγητη,που κατατασσεται καμαρωτος για να γλυτωσει τη φτωχια, ξετυλιγεται η ζωη ενός ετεροκλητου πληρωματος.Ο Αριστοκρατης Πλοιαρχος με την προκλητικη του γυναικα κυβερνουν τη μικρη κοινωνια του καραβιου με τη βοηθεια του του ελιτιστη Πρωτου Καπετανιου και του θρησκοληπτου Δευτερου.Αναμεσα στους αξιωματικους ο μελαγχολικος,διανοουμενος Τριτος Καπετανιος, Φλωριανο ντι Σανταφλωρα, με τα κρυμμενα μυστικα, ο οποιος φερνει μια πρωτογνωρη ανθρωπια στη ζωη των ταλαιπωρημενων ναυτικων-των καταπονημενων από την αλμυρα και το μαστιγιο της εξουσιας.Οι ισορροπιες ανατρεπονται δραματικα όταν αποκαλυπτεται πως το καραβι είναι… δουλεμπορικο κι όταν κατά τη μεταφορα των Σκλαβων ο Σανταφλορα ερωτευεται παραφορα μια νεαρη Αφρικανη σκλαβα.Ο ερωτας τους θα φερει τον Φλωριανο προεξαρχοντα στην ανταρσια Ναυτων και Σκλαβων εναντια στους δυναστες και θα δρομολογησει το οραμα επιστροφης στην Αφρικη για την υλοποιηση μιας ουτοπιας –της εγκαθιδρυσης μιας κοινωνιας Δικαιοσυνης στα προτυπα της πρωιμης Δημοκρατιας με αρχηγο τον ανθρωπιστη Σανταφλωρα. Θα επιβιωσει το ονειρο ;;;Προκειται για ένα συγχρονο διαμαντι με ολες τις αρετες που καθιστουν ένα εργο κλασσικο! Πλοκη, βαθος χαρακτηρων, πλουσια κοινωνικα μηνυματα.Μεγαλο πλεονεκτημα στους ΣΚΛΑΒΟΥΣ ΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ» είναι πως συνδυαζουν πολλα ετεροκλητα στοιχεια κινουμενοι σε πολλα επιπεδα!Ένα βιβλιο που τα εχει όλα!Ένα εργο που μπορει να ικανοποιησει κάθε αναγνωστη,ειτε αυτος ζητα ένα μυθιστορημα με εντονη περιπετεια να τον συναρπασει,ειτε ψαχνει μια ιστορια αγαπης να τον συγκινησει,ειτε προσδοκα ένα βιβλιο να του θεσει γονιμους φιλοσοφικους και κοινωνικους προβληματισμους.Σε πρωτο επιπεδο παρακολουθουμε μια περιπλανηση στους ωκεανους, έναν αγωνα ανισο απεναντι στην Αδικια με μια φωτεινη μειοψηφια να ορθωνει αναστημα απεναντι σε ένα συστημα ανομιας. Ο αναγνωστης αγωνιά για την εκβαση του πρωτογνωρου εγχειρηματος. H αναγλυφη σκαιγραφηση των χαρακτηρων, και το συγκλονιστικοτους τελος, σημαδευει την ψυχη του αναγνωστη.Σε δευτερο επιπεδο το βιβλιο αποτελει μια μικρη πραγματεια πανω στη φυση του ανθρωπου, στη θρησκεια, την πολιτικη διαρθρωση της κοινωνιας και την ηθικη.Το μηνυμα του είναι ενας υμνος στο οραμα της ειρηνης και στο μεγαλειο της αυτοθυσιας.Ο συσχετισμος των ΣΚΛΑΒΩΝ με το ΘΑΛΑΣΣΟΛΥΚΟ του Τζακ Λοντον εδραζεται στην ταυτοσημη αφηγηματικη τεχνικη, καθως και τα δυο στηριζονται στο « τριτο προσωπο», το οποιο – πρωτογενως- ως παρατηρητης και δευτερογενως ως δρον ατομο στον περιγυρο των πρωταγωνιστων, παρατηρει και καταγραφει τα παντα.Τεχνικη συνηθης, από εργα όπως το ΦΑΝΤΑΣΜΑ ΤΗΣ ΟΠΕΡΑΣ ως τα ΑΝΕΜΟΔΑΡΜΕΝΑ ΥΨΗ.Ωστοσο στο ΘΑΛΑΣΣΟΛΥΚΟ και στους ΣΚΛΑΒΟΥΣ,που αποτελουν απροσδοκητες ναυτικες περιπετειες αμφοτερα, εχουμε δυο χαμηλοβαθμους ναυτικους που επικεντρωνονται στο προσωπο ενός ανωτερου τους, τον οποιο και πλαισιωνουν με δεος:Και στα δυο εργα, ο πρωταγωνιστης είναι ενας ανθρωπος με γοητεια, πνευματικη υπεροχή και προβληματισμους περαν του μεσου ορου, με τα αναγνωσματα του να επηρεαζουν δραματικα την κοσμοθεωρια του και την ερμηνεια του χαρακτηρα, αρα και των επιλογων του…Στη συγκριση αυτή εντοπιζουμε ένα διπολο.Του Εωσφορου και του Μαρτυρα.Στο ΘΑΛΑΣΣΟΛΥΚΟ ο καπετανιος Λαρσεν είναι ένα χαρισματικο πλασμα, που η μοναξια αποκτηνωσε και η πνευματικη καλλιεργεια αποχαλινωσε, μεταλλασσοντας την εσωτερικη του οδυνη σε σαδισμο σχεδον σατανικο. Ακομη κι η χαρα του ερωτα είναι εξουσια για τν Λαρσεν. Ο Γουλφ Λαρσεν είναι ενας αντικατοπτρισμος ναρκισσιστικος με τη γοητεια αρχαιου θεου και τον πρωτογονισμο των μυθικων τερατων, όπως οι Κυκλωπες.Ακολουθει το δρομο του Θηριου, όπως το οριζει ο Αριστοτελης.Στους ΣΚΛΑΒΟΥΣ ΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ, ο Σανταφλωρα αντιπροσωπευει τον άλλο πολο.Ειναι ο μπροσταρης που θετει την πνευματικη του υπεροχη στην υπηρεσια των αλλων και θυσιαζεται προθυμα για το κοινο καλο, ξορκιζοντας τα προσωπικα του παθη κ λαθη. Οι προσωπικες του σκιες τον αποτρεπεουν την εξιδανικευση του καθιστωντας τον πιο ρεαλιστικο.Ο ερωτας για τον Φλοριανο είναι δοσιμο, δυναμη, που τον στρεφει στα Υψηλα.Ο Φλωριανο είναι φτιαγμενος από τη στοφα μεγαλων Αναμορφωτων, όπως ο Ζαπατα κι ο Αντυπας…Πυρηνας του η Αυτοπροσφορα.

Φερνει στο νου το μυθικο βασιλια της Αθηνας, Κοδρο, που δε διστασε να δωσει τη ζωη του, όταν ο χρησμος παρουσιασε το θανατο του ως προαπαιτουμενο για το αηττητο της πολης του στον πολεμο.

Ειναι η ιδανικη φιγουρα του Κοινωνικου Αγωνιστη.Η συγκριση με την ΚΑΛΥΒΑ ΤΟΥ ΜΠΑΡΜΠΑ –ΘΩΜΑ εγκειται στο γεγονος ότι ΚΑΙ οι ΣΚΛΑΒΟΙ ΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ,εστιαζουν στο μακραιωνο δραμα των Νεγρων της Αφρικης κι εξαπολυουν ένα δριμυ κατηγορω στον παραλογισμο του ρατσισμου και της εμπορευματοποιησης του ιδιου του ανθρωπου.Κι αν στο 19ο αιωνα αυτό ηταν κυριολεξια-στη σημερινη καπιταλιστικη εποχη μπορει να αναχθει σε επιπεδο συμβολικο πλην όμως ουσιαστικο… Αρκει να εστιασει καποιος στην μεθοδευμενη φτωχοποιηση των λαων και στην αποδομηση των κοινωνικων δικαιωματων σε Ευρωπη κι αλλου.Δυστυχως η καταπιεση κι η διψα για κοινωνικη δικαιοσυνη είναι αιτηματα πανανθρωπινα και διαχρονικα.

Ειδοποιος διαφορα των δυο εργων, πλην της εποχης τους και της πολιτικης επιρροης τους, είναι πως το εργο της Στοου,η ΚΑΛΥΒΑ ΤΟΥ ΜΠΑΡΜΠΑ- ΘΩΜΑ, οικοδομειται πανω στα θεμελια του χριστιανικου λογου,αναβλυζοντας πραοτητα και αγιοσυνη, η οποια εκπορευεται από το ευαγγελικο κηρυγμα. Αυτο είναι η αφετηρια και ο προορισμος.(Ψηγματα αμιγως πολιτικης σκεψης παρατηρουμε μονο σε ένα διαλογο του γλυκυτατου και αλεγκρου Αυγουστου.)Στους ΣΚΛΑΒΟΥΣ ΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ,ομως, συνανταμε μια πιο ξεκαθαρη πολιτικοποιηση.Απο τη Γαλλικη Επανασταση, μεχρι αποψεις πρωιμα σοσιαλιστικων αποχρωσεων το βιβλιο δινει ένα ιδεολογικο στιγμα.

Χαρακτηριστικο είναι πως στεκεται κριτικα προς αυτό που επι κομμουνισμου εκφραστηκε με ακρατο κρατισμο,χωρις όμως να εκπιπτει ατον αναρχισμο...Επιπλεον,στο εργο εκφραζεται ένας σκεπτικισμος απεναντι στη θρησκεια:Η θρησκοληψια της καθολικης κοινωνιας επικρινεται σιγουρα-κυριως μεσα από τον φαυλο κι ασπλαχνο δευτερο καπετανιο που είναι και ιερεας,αλλα αδυνατει να αγαπησει τον Ανθρωπο…Ταυτοχρονα, ξετυλιγονται με σεβασμο οι παραδοσεις των αυτοχθονων της Αφρικης κι ο ανιμισμος τους προβαλλει ως μια πρωτογνωρη σοφια, που συμφιλιωνει ανθρωπο και φυση.Η θεωρηση του διπολου Καλου-και του Κακου είναι μανιχαιστικη και καποιοι προβληματισμοι εκκινουν από άλλες θρησκευτικες θεωριες.Το δε οραμα του βιβλιου προβαλλει διαποτισμενο με παραβολες από το ζωροαστρισμο. Ωστοσο διατηρειται μια ευλαβεια απεναντι στο σημειο του Σταυρού, ο οποιος είναι ένα από τα ιερα εμβληματα στη νεα κοινωνια και συνυπαρχει με αλλα θρησκευτικα συμβολα κ συγγραμματα...Τολμηρα θα μπορουσα να εντοπισω στη θεωρηση αυτή ψηγματα του παγκοσμιου οραματος της πανθρησκειας που συνανταμε στην πομπωδη ποιηση του Αγγελου Σικελιανου.Τελικα υψιστη θρησκεια είναι ο Ανθρωπος και η πορεια του πως την Ιδανικη «Πολιτεια του» με τους Αλλους.Αυτο είναι το επιστεγασμα.

Ποσες σκεψεις δεν πυροδοτει μες στην απλοτητα του το εξαιρετικο αυτό βιβλιο,ωδη στην κοινωνικη δικαιοσυνη και στη Δημοκρατια.!!!Ταξιδεψτε σε αυτό το καραβι λοιπον που αερα στα πανια του εχει την πιστη στον Ανθρωπο κ προορισμο την Ελευθερια!