Η "Χάρις" είναι ένα οίκημα, χωρίς σαφή προσδιορισμό ίδρυμα, ξενοδοχείο ή και ναός. Εκεί μένουν άνθρωποι που κατέφυγαν για σωτηρία, εξαναγκασμένοι είτε από την καλοκαιρία είτε από τη μοναξιά. Οφείλουν όμως να τηρούν τους παράδοξους κανονισμούς του κτηρίου, τους οποίους ορίζει ο αόρατος ιδιοκτήτης και εκτελεί η μετεωρολόγος της Χάριτος Ουρανία, με τη βοήθεια του Ανδροκλή, που ονομάσθηκε αργότερα Ιεροκλής. Ανάμεσα στους ενοίκους του κτηρίου βρίσκεται και ο Βασίλης, ένας εξευγενισμένος και φιλοσοφημένος άνδρας, ο οποίος εγκληματεί διότι πιστεύει πως ο περιβάλλων χώρος είναι χάρτινος. Έτσι, στα όρια της παράνοιάς του, δολοφονεί μες στο δάσος ένα κοριτσάκι, για να διαπιστώσει άν είναι χάρτινο ή αληθινό. Το όνομα της μικρής ήταν Χάρις. Στο κτήριο ζει και η μητέρα της Χάριτος, καθώς και άλλοι ένοικοι με βαρύ πεπρωμένο και ψυχολογία.

Η εξιστόρηση με την πρωτοπρόσωπη, δευτεροπρόσωπη και τριτοπρόσωπη γραφή, καθώς και ο εναλλασσόμενος ρόλος αφηγητή και συγγραφέως διευκολύνουν την πολυφωνία του μυθιστορήματος, το οποίο αγαπήθηκε από το κοινό ήδη από την πρώτη του έκδοση.