[...] Η ποιητική συλλογή του Γιάννη Ζήκα "Φύλλο και φτερό" ήταν να εκδοθεί πριν από την τελευτή του, αλλά ήθελε να την ξανακοιτάξει. Δεν πρόλαβε, και το έργο αυτό ανέλαβα εγώ. Οι επεμβάσεις που έκαναν ήταν πολύ λίγες. Η ποίησή του χαρακτηρίζεται από απροσδόκητες εικόνες που ξεπηδούν η μία μέσα από την άλλη, ελλάμψεις που δεν επιδέχονται λογική επεξεργασία και εξήγηση, αλλά σε μεταθέτουν σε έναν άλλο χώρο, προσωπικής τρυφής και προσευχής, αλλά και βαθιάς επικλήσεως απέναντι στα λυπηρά του κόσμου τούτου.
Τα ποιήματα, όπως και όλα τα γραπτά του, αποτελούν μία συνέχεια της ζωγραφικής του, στην προσπάθεια να κατορθώσει την εσωτερική ενότητα του εαυτού του και κατ\' επέκταση του κόσμου, που άξονάς της ήταν η βαθιά πίστη του στο πρόσωπο του Χριστού, πίστη που εκδηλωνόταν μέσω της Λατρείας.
[...]
(από το προλογικό σημείωμα του βιβλίου)