[...] Ο Τέρενς Ντέιβις δε δίστασε ποτέ να μιλήσει επί προσωπικού, ξεκινώντας από την "Τριλογία" των πρώτων μικρού μήκους ταινιών του και καταλήγοντας τώρα στην πόλη του, πλάθοντας στο ενδιάμεσο μερικές από τις πιο φωτισμένες εικόνες που μας χάρισε ποτέ η βρετανική οθόνη. Στο έργο του, το φωτοστέφανο μιας καθαρτικής μνήμης στεφανώνει το γερμένο κεφάλι μιας χώρας, μιας νοοτροπίας της δικής του ζωής, αλλά και των ζωών όλων των ηρώων του και η μελαγχολία ποτίζει τις εικόνες σαν χειμωνιάτικη υγρασία. Την ίδια στιγμή, όμως ένα πνεύμα ζωογόνο, ένα βλέμμα εκλεκτικό και μια διάθεση ξεκάθαρα μεγαλόψυχη χαϊδεύει, συγχωρεί, αγκαλιάζει κατανοεί, προσφέροντας στον θεατή δώρα σπάνια για τα μάτια και την ψυχή, ταινίες που μοιάζουν μοναδικές, αυθύπαρκτες και μοναδικές, απόλυτα συνδεδεμένες με την ίδια την ύπαρξη και το βλέμμα του δημιουργού τους. Κανείς άλλος δεν μπορεί να κάνει ταινίες σαν τον Τέρενς Ντέιβις, πολύ απλά γιατί το σινεμά του μοιάζει τόσο πολύ συνυφασμένο με την δική του ζωή, με τον τρόπο που σκέπτεται, που στοχάζεται που θυμάται, που αναπνέει, που ζει. Το σινεμά του μοιάζει να είναι ο ίδιος, αλλά αντί να παραμένει ένα ερμητικά κλειστό συρτάρι αναμνήσεων, ενθυμίων, εξομολογήσεων και μυστικών, ανοίγει διάπλατα και μας προσφέρεται. Εξερευνώντας το, ανακαλύπτουμε, έκπληκτοι, πως μας αφορά άμεσα. Βαθιά, προσωπικά, ουσιαστικά, σπαρακτικά, απόλυτα....

Δέσποινα Μουζάκη, διευθύντρια του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης

Περιέχονται τα κείμενα:
- Λευτέρης Αδαμίδης, "Τέρενς Ντέιβις: Memories are Made of These"
- Geoff Andrew, "Αναζητώντας το χαμένο χρόνο: ο κινηματογράφος του Τέρενς Ντέιβις"
- Olivia Stewart, "Τέρενς Ντέιβις - "μένει όλο στα ίδια""
- "Ο Τέρενς Ντέιβις για τις ταινίες του"
- Φιλμογραφία
- Λευτέρης Χαρίτος, "Η ζωή σε τρεις πράξεις"
- Ηλίας Φραγκούλης, "Το τζουκ μποξ της ανθρώπινης μνήμης"
- Θωμάς Λιναράς, "Μουσική χρόνων περασμένων"
- Ray Pride, "Το κατά Τέρενς Ευαγγέλιο"
- Ρόμπι Εκσιέλ "Το πορτρέτο μιας κυρίας"
- David Robinson, "Για το χρόνο και την πόλη"