Καθεμία από τις τρεις διαλέξεις του παρόντος τόμου είναι μια επιχείρηση κομάντος. Ο Λακάν προσγειώνεται μπροστά σε τυχαία ακροατήρια. Έχει μία ώρα για να τους πει ποιος είναι και τι κάνει. Ευαισθητοποιεί το ακροατήριό του στην ακόλουθη αντίθεση:
α) Το ασυνείδητο είναι αποδεκτό, δεν εντυπωσιάζει πλέον κανέναν, όμως αυτό είναι αποτέλεσμα προπαγάνδας. Την ψυχανάλυση τη συνηθίσαμε, αλλά τη συνηθίσαμε όπως μια θεραπεία της μόδας που υπηρετούν "διαλαλήματα" που την ανάγουν σε κάτι ήδη γνωστό.
β) Εντούτοις, η ψυχανάλυση εισάγει σε μια ασύγκριτη εμπειρία. Το φροϋδικό ασυνείδητο είναι μια άνευ προηγουμένου καινοτομία. Τα γεγονότα που αποκαλύπτονται έτσι δεν ανάγονται στις αυτονόητες αντιλήψεις του κοινού νου ούτε στις προϋποθέσεις της φιλοσοφίας. Αυτά τα γεγονότα, αν αντιμετωπιστούν σοβαρά, απαιτούν να στοχαστούμε τα πάντα από την αρχή. Ο Λακάν επιλήφθηκε του ζητήματος ο ίδιος επειδή έτσι ήρθαν τα πράγματα (ανεκδοτολογικές ιστορίες). Η μέθοδός του συνίσταται στο να ξεκινήσει από αυτό που όλοι ξέρουν. Ενσυνεχεία, ανεπαίσθητα, έξυπνα, σαν να χαριεντίζεται, κάνει να ξεπηδούν καταρρακτωδώς εκπληκτικές έννοιες. Μια σκέψη που δεν σκέφτεται τον εαυτό της· μια γλώσσα που είναι "πάνω στον εγκέφαλο σαν αράχνη"· μια σεξουαλικότητα που "δημιουργεί τρύπα μέσα στην αλήθεια"· ένας Άλλος όπου αυτή η αλήθεια εγκαινιάζεται· μια επιθυμία που προέρχεται από τον Άλλο και αποσπάται από αυτόν με κόστος μια απώλεια, πάντοτε μια απώλεια· και η ιδέα ότι όλα αυτά τα παράδοξα απαντούν σε μια λογική, διακριτή από αυτό που αποκαλούμε "ψυχισμό".

Ζακ-Αλέν Μιλέρ