Ο επιβάτης ενός μεταφορικού μέσου χρειάζεται μια απλή πληροφορία: ποια χρονική στιγμή αναχωρεί το μέσο του από μια συγκεκριμένη θέση που τον εξυπηρετεί και πότε αφικνείται στον τόπο προορισμού του. Για να δοθεί η πληροφορία αυτή στον επιβάτη μέσω του ονομαζόμενου ημερήσιου δρομολογίου, πρέπει να ολοκληρωθούν μια σειρά διαδικασιών, οι οποίες αφορούν στον υπολογισμό των χρόνων διάνυσης των επιμέρους διαστημάτων που αποτελούν τη διαδρομή του μέσου.

Στο σιδηρόδρομο, επειδή το μέσο είναι σταθερής τροχιάς, επιβάλλεται συγκεκριμένος τρόπος οδήγησης, ο οποίος λαμβάνει υπόψη του ειδικό δρομολόγιο προς τον οδηγό του συρμού. Αυτό σημαίνει ότι ο οδηγός υποχρεούται να τηρεί τις ταχύτητες που του ορίζονται μεταξύ των διαφόρων χιλιομετρικών θέσεων της διαδρομής. Συνεπώς οι συρμοί ίδιας κατηγορίας κινούνται επί της γραμμής με τις ίδιες ταχύτητες, διανύοντας τα τμήματα σε ίδιους χρόνους. Λαμβάνοντας υπόψη και ένα χρονικό περιθώριο άνεσης μεταξύ των συρμών (εφεδρικός χρόνος για την απομείωση των καθυστερήσεων), συντάσσεται η πορεία του κάθε συρμού. Για την ακολουθία των συρμών σημαντικό ρόλο παίζει το σύστημα εξασφάλισης της ασφαλούς πορείας των συρμών στο δίκτυο. Καθορίζοντας τοιουτοτρόπως τις χρονοαποοτάσεις μεταξύ των συρμών σε συγκεκριμένες θέσεις του δικτύου, καταρτίζεται το ημερήσιο δρομολόγιο και υπολογίζεται η χωρητικότητα του διαδρόμου.

Στα πλαίσια του μαθήματος περιγράφονται οι παράγοντες που επηρεάζουν την πορεία των συρμών, καθώς και τη χρονοαπόστασή τους στο δίκτυο. Υπολογίζονται οι χρόνοι πορείας συρμών σε συγκεκριμένη διαδρομή, οι μέσες χρονοαποστάσεις μεταξύ τους, το περιθώριο άνεσης και η χωρητικότητα του διαδρόμου.

(από τον πρόλογο του Κωνσταντίνου Λυμπέρη)