Στον σύγχρονο κόσμο η χυδαιότητα των Μαζικών Επικοινωνιών χλεύασε ανείπωτα και με κάθε αηδιαστικό τρόπο την αρχοντικότητα της κοινωνίας της αγάπης.
Εξοβελίζοντας το μεγαλείο των προσωπικών σχέσεων στον χώρο του ρομαντικού, ονειρικού στοιχείου, εξύψωσε την "κοινωνία του θεάματος" -και συνολικά ολόκληρη την μοντέρνα επικοινωνία- σε ένα συνοθύλευμα χρησιμοθηρικών και εμπορικών σχέσεων, απέραντα απομεμακρυσμένων από τις ανώτερες αξίες της Ορθόδοξης Πνευματικότητας και το μεγαλείο των αγίων Γερόντων.
Υπερβαίνοντας την κάλπικη επικοινωνία του ξεπεσμένου διαδικτυακού χώρου, η οποία στηρίζεται στις ηλεκτρονικές επαφές άναρθρων, βάρβαρων νεολαιών, κατώτερης πνευματικότητας, βυθισμένων στην χυδαιότητα της ψυχικής τους χαμέρπειας, η παρούσα μελέτη επιχειρεί να αναδύσει και να αναχθεί σε μια άλλη, ουράνια, βαθυστόχαστη επικοινωνία.
Η επικοινωνία αυτή, η οποία είναι βασισμένη στο άχρονο και άυλο είδος της ουράνιας μεσιτείας του Παρακλήτου, εκφράζει την πνευματική κοινωνία μιας άχραντης αγάπης η οποία γεννήθηκε μόνο μέσα στους κόλπους της Αγίας Ορθοδοξίας και έπλασε μια ανώτερη επαφή ψυχών και συνειδήσεων απολύτως υπέρτερη από το ψευδεπίγραφο ιντερνέτ του κόσμου τούτου.
Τα ιερά νάματα των Γερόντων και αγίων Στάρετς της Ορθοδοξίας αυτής, το αρχοντικό μεγαλείο των μαρτύρων και των ηρώων της, ας είναι η μεγαλύτερη ιερουργία επικοινωνίας σε αυτόν τον κόσμο.