[...] Προσπάθησα να "μεταφέρω" το λόγο του Ευριπίδη, αποφεύγοντας περίεργα και δήθεν "πρωτότυπα" ποιητικά σχήματα. Ακολούθησα-κυρίως στα χορικά- μιά ποιητική σύνταξη απλή, χωρίς καμμία πρόθεση εντυπωσιασμού, άλλα με σταθερή την έγνοια να διασώσω το λυρικό στοιχείο του έργου. Το τι κατάφερα μέλλεται να κριθεί όταν οι "Τρωάδες", που προτείνω μ\' αυτή μου την μετάφραση, θα έχουν την τύχη να δοκιμαστούν επί σκηνής.

Οι "Τρωάδες" είναι ένα αντιπολεμικό έργο, κυρίως διότι καταγγέλλει την ανελέητη αυθαιρεσία των νικητών έναντι των ηττημένων. Ενδεχομένως σ\' αυτή την καταγγελία να οφείλει και τη διαχρονική του απήχηση και τη δημοφιλία του μέχρι τις μέρες μας.

Το έργο ανέβηκε το πρώτον το 415 π.Χ. στα πλαίσια των Μεγάλων Διονυσίων. Ο Πελοποννησιακός Πόλεμος βρισκόταν σε εξέλιξη και λίγο νωρίτερα, μήνες μόνον, οι Αθηναίοι είχαν επιτεθεί στη Μήλο την οποία κυριολεκτικώς ερήμωσαν, σκοτώνοντας όλους τους άνδρες και πουλώντας σκλάβους δλα τα γυναικόπαιδα. Στην ισοπεδωμένη πόλη εγκατέστησαν αποίκους από την Αθήνα.

Ο Ευριπίδης ήθελε να προειδοποιήσει τους Αθηναίους συμπολίτες του πως η ολοσχερής καταστροφή-ύβρις της Μήλου θα επισύρει ασφαλώς και την τιμωρία των νικητών. [...]

(από τον πρόλογο του Κώστα Λάνταβου)