Ο Richard Feynman, μια από τις πλέον εξέχουσες φυσιογνωμίες της επιστήμης του 20ού αιώνα, κατεχόταν από ακόρεστη περιέργεια που έχει γίνει θρυλική. Ακόμη και πριν κερδίσει το βραβείο Νόμπελ το 1965, οι ανορθόδοξες και μαγευτικές διαλέξεις του στη φυσική του είχαν ήδη εξασφαλίσει μεγάλη φήμη μεταξύ φοιτητών και ερευνητών παγκοσμίως. Εκείνο, ωστόσο, που τον οδήγησε στην κατάκτηση της ιδιότητας του αμερικανικού πολιτισμικού ινδάλματος ήταν η υπέρμετρη αγάπη του για τη ζωή. Θα τον χαρακτηρίζαμε ως μια εξαιρετική ευφυΐα αφιερωμένη στην ιδέα ότι η χαρά της ανακάλυψης συγκρίνεται μόνο με τη χαρά της μετάδοσής της στους άλλους.

Σε τούτη τη συλλογή επιστολών που καλύπτουν όλη τη σταδιοδρομία του, πολλές από τις οποίες δημοσιεύονται εδώ για πρώτη φορά, μπορούμε να δούμε τον Feynman όπως ποτέ πριν. Αρχίζοντας με ένα σύντομο σημείωμα προς την οικογένειά του χρονολογούμενο από τις πρώτες ημέρες του ως μεταπτυχιακού φοιτητή, και τελειώνοντας με μια επιστολή προς έναν άγνωστο που ζητούσε τη συμβουλή του πολλές δεκαετίες αργότερα, οι "Απολύτως εύλογες παρεκκλίσεις από την πεπατημένη" καλύπτουν μια εντυπωσιακή κλίμακα ζητημάτων και θεμάτων, επιστημονικών εξελίξεων και προσωπικών ιστοριών.

Περιέχοντας πολύ ενδιαφέροντα κείμενα από και προς αστέρες της επιστήμης, καθώς και επιστολές από και προς θαυμαστές, συγγενείς, φοιτητές, διάφορους τρελούς και καθημερινούς ανθρώπους που κατέφευγαν στη σοφία και τις συμβουλές του Feynman, το βιβλίο αυτό συνιστά εκ των πραγμάτων μια θαυμάσια κατάθεση ψυχής και πολύτιμο οδηγό στην αναζήτηση της γνώσης από τον άνθρωπο.
Για ό,τι κι αν μιλά -για το Πρόγραμμα Manhattan, τις εξελίξεις στην κβαντική φυσική, την έρευνα για το Challenger ή τα εγχειρίδια των δημοτικών σχολείων, την αγάπη για τη γυναίκα του ή τον καλύτερο τρόπο προσέγγισης ενός προβλήματος-, η τάση του Feynman για σαφήνεια, χάρη, χιούμορ και αισιοδοξία είναι παντού ολοφάνερη.