[set δύο τόμων]

Στον Β΄τόμο του έργου του Ρωμαίοι και ΄Ελληνες, η συνάντηση του μεγαλείου και της δόξας ο Δημήτρης Κ. Βελισσαρόπουλος επιδιώκει εκείνο που υπήρξε ο τελικός σκοπός της μακρόχρονης προσπάθειάς του. Αφού εισήγαγε τον αναγνώστη, στον Α΄τόμο, στην ιστορία της γενέσεως, της αναπτύξεως της ρωμαϊκής εξουσίας προς ανατολάς και της υποταγής συνεπώς της Ελλάδος και του ελληνικού κόσμου, στον παρόντα τόμο τον πληροφορεί πώς συντελέστηκε εκείνο που ο Οράτιος περιγράφει με δυο στίχους που λένε ότι κατακτηθείσα η Ελλάδα, νίκησε τον σκληρό εχθρό της και χάρισε την παιδεία στο αγρίκο Λάτιο. Ο παρόν λοιπόν τόμος θα επιτρέψει στους συμπατριώτες μας, εκείνους που δεν είχαν ήδη τη σχετική ευκαιρία να πληροφορηθούν πότε και πώς εισέδυσε η παιδεία στην Ιταλία, πως παρά τον Κάτονα τον Πρεσβύτερο, έγινε προθυμότατα δεκτή, παρά την ως τότε απαιδευσιά τους και πώς έδωσε τη δυνατότητα ν΄αποκτήσουν και αυτοί πνευματικό βίο. Πληροφορούμενοι όλα αυτά, πολλοί συμπατριώτες μας θα μπορούν, δικαίως, να είναι υπερήφανοι για τον ρόλο των Ελλήνων στην παιδεία των Ρωμαίων οι οποίοι λόγω της ανωτερότητος που απέκτησαν και στο πεδίο αυτό έναντι των Βορειο-Δυτικών βαρβάρων, μπόρεσαν πιο εύκολα να διατηρήσουν την εξουσία τους επ΄αυτών επί τόσους αιώνες. Η έρευνα του συγγραφέως κάλυψε, βασικά, τους τρεις τομείς της φιλοσοφίας, λογοτεχνίας και ρητορικής, λόγω του ουσιαστικού αριθμού των ρωμαίων συγγραφέων που ερευνήθηκαν. Ρωμαίοι εργάτες του πνεύματος όπως π.χ. ο Κικέρων, ο Λουκρήτιος, ο Βιργίλιος, ο Οράτιος, ο Σενέκας, ο Μάρκος Αυρήλιος και πολλοί άλλοι δεν είναι πια για τον μη-ειδήμονα, απλά ονόματα, αλλά ζωντανοί δημιουργοί. ΄Αρα, θ΄αποκτήσει κι ο αναγνώστης μια καθόλου ασήμαντη γνώση του περιεχομένου του ρωμαϊκού γραπτού λόγω και των πολλών παραθεμάτων που θα βρει στο βιβλίο. Θα βρει επίσης ο αναγνώστης και το ενδιαφέρον για μας λεπτομεριακό γεγονός ότι ο πρώτος ρωμαίος συγγραφέας στα λατινικά, ο Λίβιος Ανδρόνικος, ήταν ΄Ελλην από τον Τάραντα κι ακόμη ότι ο πρώτος ρωμαίος ιστορικός, Κόιντος Φάβιος Πίκτωρ, έγραψε το έργο του ελληνικά και ότι, τέλος, τα επίσημα Χρονικά του ρωμαϊκού κράτους ήσαν αρχικά συντεταγμένα στην ελληνική γλώσσα.