Έργο γραμμένο το 1961, πρωτοπαρουσιάστηκε με μεγάλη επιτυχία στο Μπρόντγουεη το 1961.

Ένα τρίγωνο, που το αποτελούν η ξενοδόχα Μαξίν, ο τέως ιερέας και νυν ξεναγός Σάννον και η ζωγράφος Χάννα, αποτελεί τον κεντρικό πυρήνα του έργου που εκτυλίσσεται σε κάποια ακτή του Μεξικού.

Παράλληλα κινούνται τα υπόλοιπα πρόσωπα του έργου. Ο παππούς της Χάννα, οι νεαροί εραστές της Μαξίν, οι κυρίες που ξεναγεί ο Σάννον, οι Γερμανοί πελάτες του ξενοδοχείου.

Το έργο αρχίζει και τελειώνει μέσα σε ένα εικοσιτετράωρο και όλες οι πράξεις των ηρώων συνοδεύονται από τις οιμωγές ενός ζώου, μιας ιγκουάνα, που οι νεαροί μεξικανοί έχουν δέσει για να τη σφάξουν και να τη μαγειρέψουν το επόμενο πρωί. Ο συμβολικός συνεχής θρήνος της ιγκουάνα πλαισιώνει ηχητικά τις αδιέξοδες συζητήσεις των ηρώων.
Το επόμενο πρωί, το μεν ζώο κερδίζει την ελευθερία του, οι δε άνθρωποι παίρνουν χωριστούς δρόμους ακολουθώντας τη δυσοίωνη μοίρα τους.