Μετά το βιβλίο του "Οι τελευταίοι διανοούμενοι", κυκλοφορεί στις "Νησίδες" και το πιο πρόσφατο βιβλίο του αμερικανού καθηγητή ιστορίας στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας. Θέμα του: η ουτοπία και το κακό όνομα που έχει αποκτήσει στην εποχή μας. Γιατί συνέβη αυτό; Πού οφείλεται; Πόσο βάσιμο είναι; Έχει οδηγήσει πράγματι η επιδίωξη της ουτοπίας στον ολοκληρωτισμό; Σ’ αυτά κατά βάσιν τα ερωτήματα επιχειρεί ν’ απαντήσει ο συγγραφέας.

Πολλοί συγγραφείς θεωρούν τους ουτοπικούς και όσους τους συμπαθούν αιθεροβάμονες ονειροπόλους στην καλύτερη περίπτωση και φονικούς ολοκληρωτικούς στη χειρότερη. Εν τούτοις, η ουτοπική σκέψη έχει αδικηθεί. Υπάρχουν δύο ειδών ουτοπισμοί. Ο σκιαγραφηματικός, που ορίζει "συνταγές για τις σοσιαλιστικές κουζίνες του μέλλοντος" (Καρλ Μαρξ), αλλά και ο εικονοκλαστικός, που τονίζει κυρίως τι δεν θέλουμε να έχει η μελλοντική κοινωνία.

Αυτή η δεύτερου είδους ουτοπική σκέψη είναι απαραίτητη σήμερα. Γιατί η αντιουτοπική νοοτροπία, που την έχουν επιβάλει στοχαστές με κύρος, καταδίκασε άδικα την ουτοπική σκέψη και προέτρεψε τους ανθρώπους να την βλέπουν με καχυποψία. Η εικονοκλαστική ουτοπική σκέψη, καταλήγει ο συγγραφέας, οφείλει σήμερα να ξαναζωντανέψει την υπνώττουσα πολιτική φαντασία της κοινωνίας και να υποδείξει νέες ιδέες για το μέλλον.

"Όπως όλα τα έργα του Τζάκομπυ, έτσι κι αυτό είναι μια επίκαιρη, παθιασμένη, θαρραλέα παρέμβαση κόντρα στο ρεύμα - πολύτιμο βιβλίο".

(The Nation)

"Στα τέσσερα καλογραμμένα και πολύ περιεκτικά κεφάλαια του βιβλίου του, ο Τζάκομπυ ερευνά μια πληθώρα ουτοπικών κινημάτων - για να κάνει τους αναγνώστες του να ονειρευτούν έναν καλύτερο κόσμο".

(Publishers Weekly)