Το Προκόπι βρίσκεται ακριβώς στην καρδιά του βόρεια της Χαλκίδας εκτεινόμενου κομματιού της χαρισματικής Εύβοιας. Απέχει περίπου 50 χλμ από την πρωτεύουσα της Εύβοιας και άλλα τόσα από τις μαγευτικές βόρειες παραλίες της μεγαλονήσου.

Χτισμένο πάνω στο δρόμο, που συνδέει τη Χαλκίδα με τον Ευβοϊκό Βορρά, ακριβώς μετά από ένα στενό φυσικό πέρασμα (Δερβένι), βρίσκεται υποχρεωτικά στην πορεία όλων των ταξιδιωτών από και προς την Βόρεια Εύβοια, αποτελώντας τον ιδανικότερο σταθμό του ταξιδιού τους.

Την παραδεισένια εικόνα της φύσης στην περιοχή, που περιβάλλει το Προκόπι, μπορεί να αντιληφθεί κανείς απολαμβάνοντάς τη από την κορυφή του Κανδηλίου (υψομ. 1.225 μ.), που υψώνεται πάνω από τις ακτές του Ευβοϊκού κόλπου, σχηματίζοντας μία μακριά, απότομη κορυφογραμμή μεταξύ Λίμνης και Πολιτικών. Μια δασωμένη προέκταση του βουνού προς τα Ν.Α. ενώνεται με τον όγκο της Πυξαριάς και της Δίρφης διαχωρίζοντας την κοιλάδα του Κηρέως από τις πεδιάδες της Κεντρικής Εύβοιας. Οι απότομες πλαγιές σκεπάζονται στα ψηλότερα μέρη με δάση μοναδικής πυκνότητας και ποικιλίας, ενώ στα πιο χαμηλά κατακλύζονται από πεύκα, που βαθμιαία καταλήγουν στις καλλιεργήσιμες εκτάσεις του Προκοπίου, μέσα στην κοιλάδα. Β.Α. του Προκοπίου η κοιλάδα αυτή ανοίγει και γίνεται εύφορη πεδιάδα διακοσμημένη από ένα εξαίρετο πλατανοδάσος. Βορειότερα το ποτάμι του Κηρέα ενώνεται με το Μηλέα σχηματίζοντας το Βούδωρο, που τελειώνει την πορεία του στη θαλάσσια περιοχή της Κηρίνθου.

Η μικρή όμορφη πολιτειούλα του Προκοπίου συγκροτείται σήμερα από 1.200 περίπου κατοίκους, η κοινωνική σύνθεση των οποίων εκπηγάζει κατά το ένα ήμισυ από τους γηγενείς Ευβοείς, που κατοικούσαν στην περιοχή πριν από το 1925 και κατά το άλλο ήμισυ από τους Έλληνες Καππαδόκες πρόσφυγες, που εγκαταστάθηκαν εδώ μετά τη "Συμφωνία της Λοζάνης", προερχόμενοι από το παραμυθένιο Προκόπι (Ουργκιούπ) της Καππαδοκίας.

Ιδανική αφετηρία για όσους επιθυμούν να γνωρίσουν τις ομορφιές της Βόρειας Εύβοιας, το σημερινό Προκόπι, έχει γίνει ευρύτερα γνωστό ως ένα πνευματικό και πολιτισμικό θησαυροφυλάκιο του ορθόδοξου ελληνισμού, συμπυκνωμένο στο ιερό σκήνωμα του Οσίου Ιωάννη του Ρώσου, γνωστότατο προσκυνηματικό προορισμό των απανταχού της γης ορθοδόξων χριστιανών.

Την ίδια στιγμή στο παλιό Καππαδοκικό Προκόπι (τουρκικό Ουργκιούπ) οι Τούρκοι κάτοικοί του, απόγονοι μουσουλμάνων προσφύγων από την Ελλάδα οι περισσότεροι, αναγνωρίζουν την πολιτισμική προέλευση της πληθώρας των μνημείων τους, φανερά επηρεασμένοι από την χριστιανική ιερότητα, που αναδύεται από κάθε σπιθαμή της καππαδοκικής γης.

(από την εισαγωγή του βιβλίου)