Χωρίς αμφιβολία, αγαπητοί μου φίλοι, όταν είχατε μάθει στον εαυτό σας να θέτει μετέωρα την ερώτηση "Γιατί;" (αποζητώντας πάντοτε χωρίς αποτέλεσμα την αιτιολόγηση της αιτίας), είχατε αυτόματα χαρίσει στον εαυτό σας τον χαρακτηρισμό του φιλόσοφου. Ήσασταν, λοιπόν, "κάτοικοι" του σαθρού "οικοδομήματος" της φιλοσοφίας στο υψηλό "σκαλοπάτι" του οποίου αυτοεξαπατημένοι "δάσκαλοι" καρπώνονταν φήμη και αποδοχή από τους υπόλογους, υποχρεώνοντας τους να τους ακολουθήσουν. Εάν δεν ανήκατε στην κατηγορία των "δασκάλων", τότε σίγουρα ανήκατε στην κατηγορία των υπόλογων. Όπου και αν ανήκατε, αν αναλογιστούμε την εξαπάτηση την οποία δεχτήκατε (ο εγκλωβισμός σας στις αντινομίες αποδεικνύει κάτι τέτοιο) θα υποδεχόσασταν με θέρμη οποιονδήποτε στοχαστή που θα αντιμετώπιζε την φιλοσοφία ως κάτι το ξεπερασμένο... [...]

(απόσπασμα από το κείμενο του βιβλίου)