Η άλωση της Κωνσταντινούπολης το 1453 έχει θεωρηθεί από κάποιους ως το τραγικό τέλος του τελευταίου οχυρώματος της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας και από άλλους ως η εξολόθρεση ενός απαρχαιωμένου κοινωνικού λείψανου από ένα φιλόδοξο νέο υπερκράτος. Όπως και να \'ναι, πρόκειται για ένα γεγονός που έχει σημαδέψει την Ιστορία.
Μετά την πτώση της δυτικής ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, το Βυζάντιο πάλεψε να επιβιώσει για οχτώ αιώνες μέχρι τα μέσα του 15ου αιώνα όταν ο Αυτοκράτορας Κωνσταντίνος ο ενδέκατος κυβερνούσε πλέον μόνο ένα μικρό αριθμό περιοχών και συνεπώς μια αυτοκρατορία που ίσχυε μόνο κατ\' όνομα. Αυτό που διέθετε, όμως, ήταν ένα ισχυρό όπλο άμυνας: η πρωτεύουσα του, η Κωνσταντινούπολη, η οποία προστατευόταν από απόρθητα τείχη που είχαν παραβιαστεί μόνο δύο φορές.
Το 1453 η Κωνσταντινούπολη ήταν πλέον ένας μεγάλος πειρασμός για τους Τούρκους οι οποίοι έβλεπαν την κατάκτησή της ως την ολοκλήρωση του αιώνιου ονείρου των Ισλαμικών στρατών. Ο Μωάμεθ ο Πορθητής, επικεφαλής 80.000 ανδρών, πολιόρκησε με μνημειώδη τρόπο την πόλη που προστατευόταν μονάχα από 10.000 άνδρες. Παρά την ασύγκριτη διαφορά δυνάμεων, η πόλη άντεξε για τέσσερις μήνες και έπεσε μόνο μετά την ισοπέδωση των τειχών της από τους τουρκικούς κανονιοβολισμούς.
"Η άλωση της Κωνσταντινούπολης" καταγράφει τα χρονικά της ιστορίας του Βυζαντίου, την εξέλιξη της άμυνας της Κωνσταντινούπολης και την επική πολιορκία της μέχρι την άλωση, αλλά και το θάνατο του τελευταίου αυτοκράτορα, ένα γεγονός που ανήγγειλε τη γέννηση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας στην πλήρη αναπτυγμένη μορφή της.