[...] Προσευχή καταρχήν σημαίνει μνήμη Θεού. Όπως η αναπνοή αναζωογονεί την ύπαρξή μας και χωρίς αυτήν επέρχεται αμέσως ο φυσικός θάνατος, όμοια χωρίς την προσευχή και την αδιάλειπτη μνήμη του Θεού επέρχεται ο πνευματικός θάνατος. Και μνήμη Θεού, όπως "μνήμη θανάτου", δε σημαίνει ότι πρέπει να επαναλαμβάνουμε μέσα μας συνεχώς το όνομα του Θεού για σωτηρία, αλλά η όλη μας ζωή, τα λόγια μας και οι πράξεις μας να αναφέρονται και να εμπνέονται από τη δική Του παρουσία. Αναλύοντας ο Ιερός Χρυσόστομος τις διάφορες μορφές της εσωτερικής προσευχής, εφιστά την προσοχή μας κυρίως σε τρεις δυνατότητες βίωσης της πνευματικής αυτής λειτουργίας ως βασική διεργασία αγιασμού και μεταμόρφωσής μας από το Άγιο Πνεύμα, έως ότου φτάσουμε στον τελικό προορισμό μας που είναι η τελείωση και η θέωση του ανθρώπου. [...]

(από τον πρόλογο του βιβλίου)