Στον τόμο αυτό μελετώνται τα νεοελληνικά λαϊκά επιτύμβια επιγράμματα, μια μορφή της νεωτερικής λαογραφίας μας, που συνεχώς εξαπλώνεται και διαδίδεται, ως μέρος των σύγχρονων ταφικών και νεκρικών εθίμων και συνηθειών μας. Με βάση ένα πλούσιο υλικό, συγκεντρωμένο από ολόκληρο σχεδόν τον ελληνικό χώρο, την τελευταία δεκαετία, γίνονται τυπολογικές, μορφολογικές και θεματολογικές παρατηρήσεις, συγκρίνονται τα νεοελληνικά λαϊκά επιτύμβια επιγράμματα με τα λαϊκά προφορικά μοιρολόγια και με τα αρχαία ελληνικά αντίστοιχα επιγράμματα και εντάσσεται η σύνθεση και η χρήση τους το πλαίσιο των νεωτερικών ελληνικών εθίμων του θανάτου.

Στο τέλος, παρέχονται, σε παράρτημα, και κείμενα από τα επιγράμματα που μελετώνται, ώστε ο αναγνώστης να σχηματίσει ίδια γνώμη για τη μορφή και το περιεχόμενό τους. Έτσι, η μελέτη αυτή, με βάση το πρωτογενές ανέκδοτο υλικό και την υπάρχουσα βιβλιογραφία, αποβαίνει τελικά μια συνολικότερη σπουδή πάνω στην αντιμετώπιση του θανάτου από τον σύγχρονο λαϊκό άνθρωπο, ιδίως μέσα στο περιβάλλον των πόλεων, και εντάσσεται στην προσπάθεια μελέτης των σύγχρονων μορφών λαϊκών εθίμων, την οποία προωθεί η νεωτερική ελληνική λαογραφία.