Λογοκρισία υπάρχει. Νησίδες παραδοσιακών μορφών καταστολής της ελευθερίας της τέχνης, της έκφρασης ή του τύπου από δημόσιες αρχές επιβιώνουν ακόμη και σήμερα. Ωστόσο, αυτό που περισσότερο από ποτέ χαρακτηρίζει τη σύγχρονη συγκυρία είναι οι λιγότερο ορατές, αλλά ενίοτε πιο δραστικές, εκδοχές αυτοπεριορισμού του ανθρώπινου λόγου, στο όνομα ετερόκλητων σκοπιμοτήτων. Τα κείμενα του βιβλίου ασχολούνται και με τις δύο αυτές εκδοχές, προτάσσοντας έναν διεπιστημονικό συνδυασμό του βιωματικού με τον αναλυτικό λόγο και τεκμηριώνοντας την επικαιρότητα και τη σημασία της προβληματικής της λογοκρισίας με αναφορά στις ίδιες τις πράξεις εικαστικής λογοκρισίας στην Ελλάδα, από το 1945 μέχρι και σήμερα.

Eιδικότερα, ο τόμος διαρθρώνεται σε τέσσερις ενότητες:
- "Βιώνοντας τη λογοκρισία", με κείμενα των: Λ. Καραμπίνη, Γ. Ζιώγα, Μ. Τζιαντζή, Τ. Κωστόπουλου και Ν. Βαλαωρίτη
- "Λογοκρισία και δικαιώματα", με κείμενα των: Δ. Χριστόπουλου, Γ. Θεοδόση, Σ. Τσακυράκη, Χ.Δ. Αργυρόπουλου, Α.Χ. Τάκη και Δ. Δημούλη
- "Αντινομίες ελυθερίας/λογοκρισίας", με κείμενα των: Γ. Σταυρακάκη, Ν. Α. Σεβαστάκη, Α. Αθανασίου, Ν. Παναγιωτόπουλου και Θ. Λίποβατς
- "Πράξεις ελληνικής εικαστικής λογοκρισίας", σε επιμέλεια και σχολιασμό του Γ. Ζιώγα

Η απροθυμία τμημάτων της ελληνικής κοινωνίας και του κράτους να εξοικειωθούν ή, έστω, να ανεχθούν αυτό που ηθικά ή πολιτικά αποστρέφονται έχει για χρόνια τώρα κρατήσει το σχετικό δημόσιο διάλογο στο περιθώριο. Δεν προκαλεί επομένως έκπληξη ότι, αν και κατά καιρούς υπήρξαν μεμονωμένες προσεγγίσεις και ερευνητικές πρωτοβουλίες, έως σήμερα δεν έχει επιτευχθεί η ευρύτερη ανάδειξη του ζητήματος, στη βάση μιας συνάρθρωσης του καλλιτεχνικού αιτήματος με την ερευνητική οπτική. Τούτος ο τόμος, φορέας μαρτυριών αλλά και ποικίλων ερευνητικών προσεγγίσεων, επιχειρεί να ανατρέψει αυτήν την εικόνα και να αποτελέσει μια διαρκή πρόκληση αναστοχασμού.