Το 1933 κυκλοφόρησε στο Παρίσι, από τον εκδοτικό οίκο Α. Colin, ένα φωτογραφικό λεύκωμα για την Ελλάδα, με τον άκρως εύγλωττο τίτλο "Dans le sillage d\'Ulysse". Οι φωτογραφίες ήταν του γνωστού Ελβετού φωτογράφου Frederic Boissonnas του οποίου η σχέση με την Ελλάδα ήταν κάτι παραπάνω από "δοκιμασμένη". Ο Boissonnas (1858-1944), γόνος μιας από τις μεγαλύτερες φωτογραφικές δυναστείες της Γενεύης, δεν ήταν μόνο ο καλλιτέχνης της σκηνοθετημένης λήψης του ατελιέ, αλλά και ο ταξιδευτής που "καίει τις πλάκες του" -όπως γράφει χαρακτηριστικά ο σύντροφος των ταξιδιών στην Ελλάδα και φίλος του D. Baud - Bovy, για να απαθανατίσει την ομορφιά του τοπίου και όλων όσων το τελευταίο κλείνει στην εντυπωσιακά απρόσμενη προοπτική του και στις έντονες "περί το λυκαυγές" φωτοσκιάσεις του: αισθήσεις, αποχρώσεις, κινήσεις, πνοή, περιηγητική βουλιμία και όνειρο. Όλα τα στοιχεία που συνθέτουν και επανασυνθέτουν τους ατέρμονες ορίζοντες της ιστορίας και τις απειράριθμες λεπτομέρειες ενός κόσμου ιδιαίτερου ο οποίος συνεχίζει να δηλώνεται, όχι μόνον μέσα από μια "μοιραία" και τετριμμένη καθημερινότητα, αλλά και εντός μιας, "ηθικού" χαρακτήρας, εμμονής την οποία μοιάζει να συντηρεί η ανάμνηση -και όχι μόνον- ενός οράματος χιλιετιών, διαγράφονται, με περισσή ενάργεια στις αποτυπώσεις του φιλέλληνα Fred Boissonnas. Η αναφορά μου στον όρο του ταλαιπωρημένου -ας είμαστε ειλικρινείς- Φιλελληνισμού δεν είναι τυχαία· στις αρχές του 20ού αιώνα το πρόσωπο της Νεοτέρας Ελλάδος, ο χαρακτήρας και τα βήματά της, εντός πολιτικού και πολιτιστικού πεδίου, μοιάζουν με παλινδρομική κίνηση εκκρεμούς σε ένα περιβάλλον ελπίδας αλλά και αβεβαιότητας. [...]

(από τον πρόλογο του βιβλίου)