Αντικείμενο του βιβλίου αυτού είναι ο γραμματισμός, τον οποίο διερευνά ως μια κοινωνιογλωσσολογική διαδικασία η οποία θέτει στο επίκεντρο τη γλώσσα και τη χρήση της σε όλες της τις εκφάνσεις.

Ο γραμματισμός, σύμφωνα με την μελέτη αυτή, δεν είναι μόνο μια τεχνική κατάρτιση αλλά και μια σειρά οδηγιών για τη χρήση της γνώσης άρα δεν είναι απλά η ικανότητα να διαβάζει κανείς και να γράφει, αλλά ένα κοινωνικά δομούμενο φαινόμενο.

Στις σελίδες του βιβλίου, ο γραμματισμός, που συνήθως περιγράφεται ως η ικανότητα παραγωγής και ερμηνείας ενός γραπτού κειμένου, αντιμετωπίζεται ως δομούμενος διεπιδραστικά και, επομένως, κοινωνικά μέσα από συναλλαγές σε διάφορα επικοινωνιακά πλαίσια. Σύμφωνα με την ευρύτερη αυτή οπτική, ο γραμματισμός ορίζει όχι απλά την έννοια του μορφωμένου ατόμου αλλά επίσης και, κυρίως, του «μορφώσιμου» ατόμου.

Η μελέτη επιδιώκει να συνεισφέρει στην κατανόηση των διαδικασιών που ακολουθούν τα εκπαιδευτικά ιδρύματα στις σύγχρονες αστικές κοινωνίες, μέσα από τη μελέτη συγκεκριμένων περιπτώσεων λεκτικών διεπιδράσεων των μαθητών, οι οποίες αντιπροσωπεύουν προσωπικές εμπειρίες μέσα στα ιδρύματα αυτά.

Μελετώντας τις συχνά μη εκφρασμένες πεποιθήσεις και προϊδεασμούς στους οποίους βασίζονται οι κρίσεις των μαθητών, μαζί με τις λεκτικές συναλλαγές στις οποίες συμμετέχουν οι συνομιλητές/τριες, οι συγγραφείς των κειμένων του βιβλίου συμπεραίνουν τον τρόπο με τον οποίο οικοδομούνται οι αξιολογήσεις και τον τρόπο με τον οποίο διαμορφώνονται τα εκπαιδευτικά αποτελέσματα. Μ’ αυτό τον τρόπο, η διαδικασία φοίτησης στο σχολείο, ένα συστατικό-κλειδί για την κοινωνική αναπαραγωγή, διερευνάται μέσα από μια μικρο-αναλυτική οπτική και μέσα από μία σε βάθος ανάλυση της λεκτικής επικοινωνίας σε συγκεκριμένα εκπαιδευτικά περιβάλλοντα.

Τέλος, το βιβλίο εστιάζει σε ένα από τα πιο σημαντικά προβλήματα που αναφαίνονται στο σχεδιασμό της σύγχρονης εκπαιδευτικής πολιτικής: την ανάγκη για την επίτευξη ενός υψηλότερου επιπέδου γραμματισμού μέσα από τη δημόσια εκπαίδευση.