Η δουλειά που παρουσιάζει τα τελευταία είκοσι πέντε χρόνια η Ρηνιώ Μουρέλου στρέφεται, κυρίως, γύρω από τη δομή και τη λειτουργία του ανθρώπινου νου. Στα περισσότερα έργα της δίνει έμφαση στα κέντρα εκείνα του εγκεφάλου που συνεργάζονται για να συνθέσουν την αντίληψή μας για τον εξωτερικό κόσμο. Στην προσπάθειά της να δείξει με μεγαλύτερη ευκρίνεια ό,τι προέρχεται από τα συγκεκριμένα κέντρα χρησιμοποιεί διαφορετικές εικαστικές γραφές. Μ\' άλλα λόγια, δισδιάστατα και τρισδιάστατα έργα, που κατά καιρούς έχει παρουσιάσει, εκθέτουν τα ποικίλα συμπεράσματα από τις διαφορετικές περιοχές του εγκεφάλου, τα οποία συλλειτουργούν όταν ο άνθρωπος σκέπτεται.

Στις "Κοπτικές σε Μουσαμά" και στη "Ζωγραφική των Σκιών" δουλεύει πάνω σε τρεις διαστάσεις, σε αντίθεση με τα δισδιάστατα έργα των ενοτήτων "Λωρίδες Μουσαμά" και "Ημερολόγια". Δύο διαφορετικές τεχνικές επιλογές, που τη βοηθούν να εξελίξει τη δουλειά της, να αποδείξει, στο μέτρο πάντα του δυνατού, την "πολυφρένεια" του εγκεφάλου, όπως εκείνη αποκαλούσε τη συγκεκριμένη λειτουργία του στις αρχές του \'80, η οποία επιβεβαιώθηκε λίγο αργότερα επιστημονικά, στα τέλη της ίδιας δεκαετίας, με τις μαγνητικές εγκεφαλογραφίες. Τελικά, η "συνδετική θεωρία", ό,τι εκείνη αποκαλούσε "πολυφρένεια", έχει αποδειχτεί πλέον και επιστημονικά από το 1990 και μετά, επηρεάζοντας με τρόπο δραματικό όλες τις επιστήμες που έχουν σχέση με τον εγκέφαλο: την Ιατρική, τη Νευρολογία, την Ψυχολογία κ.λπ. [...]

(απόσπασμα από το βιβλίο)