Κάπου στον ορίζοντα
«Yπάρχει σημείο στον ορίζοντα για όσους ευτελίζουν την αγάπη; Ιδού το μεγάλο ερώτημα που υποβόσκει στο ηλεκτρισμένο ύφος του Ραϊμούντο Γκαντέλια, στο έργο του Κάπου στον Ορίζοντα. (...)

»Είναι το μυθιστόρημα μιας ερωτικής καταστροφής· καταστροφής -με μια ανεπιθύμητη έκρηξη- ενός μέρους που έμοιαζε καταφύγιο, αλλά στην πραγματικότητα ήταν φυλακή. Γεμάτο ένταση από το παιχνίδι μιας αμοιβαίας κατάστασης αιχμαλωσίας ή μιας παγίδας, το Κάπου στον Ορίζοντα είναι, αδιαμφισβήτητα, ξεκάθαρη πάλη· πάλη πότε ανώφελη, πότε ζοφερή, πότε τετριμμένη ή ουσιώδης, ιδιότροπη ή επιλεκτική, που ξεριζώνει, εφορμά, επιβεβαιώνει ή αμφισβητεί. Να ζήσεις αυτό τον έρωτα σημαίνει να καταστρέψεις ή να καταστραφείς. Όπως η φλόγα που, παραδόξως, αυτοκαταστρέφεται για να ζήσει. Η ύπαρξή του αποδεικνύει την ανυπαρξία του».