Λοιπόόόόν.....Αρχικά αμερικανιά. Κατά τόπους όμως ανατρεπτικό, αγωνιώδες και σε κρατάει σχετικά. Το στόρι έχει ως εξής: ο θανών είναι ένας από τους μεγάλους 5 που καθορίζουν την τύχη του κόσμου. 5 πατρίκιοι της Ανατολικής Ακτής των ΗΠΑ άσκησαν συνεχή επιρροή στην πολιτική της αμερικανικής κυβέρνησης με την ιδιότητα του συμβούλου των Προέδρων. Μέλη της κυβέρνησης και πρεσβευτές, αργότερα υπουργοί εξωτερικών και σύμβουλοι εθνικής ασφάλειας μεταξύ άλλων. Αυτοί οι 5 φοίτησαν στην ακαδημία Γκρόλιερ στο Βερμόντ, προπαρασκευαστική σχολή της αριστοκρατίας, που εισάγει τους μαθητές της κατευθείαν στο Γέιλ ή το Χάρβαρντ και από κει σε σημαντικές δημόσιες θέσεις. Η CIA έχει αποφοίτους Γέιλ, το Στέιτ Ντιπάρτμεντ αποφοίτους Χάρβαρντ κλπ. Κάθε κολέγιο έχει μυστικές οργανώσεις (π. χ. Νεκροκεφαλές), οπότε κάθε Πρόεδρος διορίζει τους συμφοιτητές του, συντρόφους του σε αυτές τις οργανώσεις κι όταν ολοκληρώνεται η προεδρία, αυτοί καταφεύγουν στον ιδιωτικό τομέα, ως μέλη διοικητικών συμβουλίων σημαντικών επιχειρήσεων με επιρροές στην Ουάσιγκτον. Ένα σκάνδαλο λοιπόν είναι δυναμίτης για τον καθένα από αυτές τις ομάδες, πόσο μάλλον για τους 5 συμβούλους. Αυτοί οι 5 λοιπόν υπήρξαν θύματα σεξουαλικής παρενόχλησης από έναν καθηγητή τους αλλά υπέκυψαν (ο 6ος αρνήθηκε και συντομα αναγκάστηκε να φύγει από τη σχολή αλλά η αριστοκρατία δεν θέλει να ενοχλείται από τέτοια μικροπράγματα και το κουκούλωσαν). Ναι αλλά δεν είναι αυτό το σκάνδαλο, ούτε καν υπόνοια περί ομοφυλοφιλίας των 5, το σκάνδαλο ήταν άλλο: εκμεταλλεύτηκαν το κίνημα του μακαρθισμού για να καταδώσουν επικίνδυνους αντιπάλους ως κομμουνιστές και να τους εξουδετερώσουν ενώ οι ίδιοι, κρυφά, χάρη στον καθηγητή τους, ασπάστηκαν τις ιδέες του κομμουνισμού, τις οποίες φυσικά μετά τον Ψυχρό πόλεμο και την κατάρρευση αυτής της θεωρίας, βιάστηκαν να την απαρνηθούν. Υπάρχουν όμως στοιχεία αυτής της φιλοκομμουνιστικής τους στάσης κι έτσι ο δημοσιογράφος ξεκινά έναν αγώνα θανάτου.

Η αντίρρησή μου είναι στο συνεχές κυνηγητό, στη διαρκή εξόντωση φίλων και συμμάχων του δημοσιογράφου αλλά κυρίως στο γεγονός ότι έτυχε να πάρει συνέντευξη από διαρρήκτες, χάκερς και ό,τι άλλο τυχαία θα του φανεί χρήσιμο σε αυτήν την ιστορία για να αποδρά, να τηλεφωνεί χωρίς να αφήνει στίγμα, να παραβιάζει κλειδαριές (λες και διαβάζω για τον Μικρό Ήρωα του Ανεμοδουρά) κλπ. Ενδιαφέρουσα η προσωπική σχέση με τη νοσοκόμα αλλά πρέπει να προσπεράσουμε ένα σωρό κόσμο που τον βοηθά για να καταλήξουμε σε μια νοσοκόμα; Τέλος πάντων, η συμβολή της στην ιστορία και στην ψυχολογία του ήρωα είναι σημαντική και μου άρεσε το πού και πόσο τον βοήθησε να ξεπεράσει τον χαμό του γιου του. Αμερικανιά μεν, καλογραμμένη και με συνεχείς ανατροπές.