Η απόλαυση του τραγικού είναι εμπνευσμένη από το σχόλιο του Lacan στην τραγωδία της Αντιγόνης. Το σχόλιο αυτό ξετυλίγεται σε επτά διαδοχικές συνεδρίες με τις οποίες «κλείνει» το σεμινάριο της περιόδου 1956-60. Ο Lacan αναδεικνύει τη θέση της ηρωίδας και επιχειρεί τη σύνδεσή της με ζητήματα ηθικής της ψυχανάλυσης, που αποτέλεσε το αντικείμενο του σεμιναρίου εκείνης της χρονιάς. Η απόλαυση του τραγικού είναι κείμενο που αιχμαλωτίζει. Ο ρυθμός, με τις κορυφώσεις και τις παύσεις του, κρατά τον αναγνώστη σε διαρκή εγρήγορση. Κάθε λέξη μοιάζει πολύτιμη, γιατί έχει την ακρίβεια που αξιώνει το γραπτό και τη ζωντάνια ενός λόγου που «μιλάει». Οι αρετές αυτές χρωματίζουν μια επιχειρηματολογία που ανταποκρίνεται στις προκλήσεις του λακανικού σχολίου. Ο τρόπος αξιοποίησης των αρχαίων κειμένων και ο τρόπος ανάγνωσης της συλλογιστικής του Lacan είναι αποκαλυπτικοί.