Η κυρίαρχη παρουσία της μυρωδιάς έδινε και την ταυτότητα του μπακάλικου που πήγαινες να ψωνίσεις. Αν για παράδειγμα σε κανένα "πλούσιο" μπακάλικο, όπως αυτό του Φαναριώτη στην πιάτσα, επικρατούσε η μυρωδιά από αλλαντικά και τυριά εισαγόμενα. Στο μαγαζί του Τρύφωνα που ήταν επίσης στην Πίνια και εξυπηρετούσε μικροαστούς μύριζε σαλαμούρα από τυρί φέτα και ελιές καλαμών. Ενώ τα φτωχικά μπακάλικα της γειτονιάς μύριζαν τρινάλ, πετρέλαιο και σαπούνι πράσινο μπουγάδας.
Η περιοχή της Πιάτσας ευωδίαζε ολόκληρη από τις έντονες μυρωδιές που σκόρπαγαν τα κεντρικά καταστήματα όπως τα δύο καφεκοπτεία του Τζαρουγκιάν και του Μαρκοσιάν που όλη τη διάρκεια της μέρας άλεθαν και καβούρδιαζαν καφέ βραζιλιάνικο.
Έντονα μύριζαν και τα ψαράκια που πούλαγαν τηγανητά θαλασσινά και ψάρια, και οι χώροι γύρω από την Πίνια...