Η δημοκρατία ορίζεται στο βιβλίο αυτό ως το ταυτολογικό ισοδύναμο της καθολικής ελευθερίας. Κατά τούτο η δημοκρατία απάδει προς την ιδιοκτησιακή συγκρότηση του κοινωνικο-οικονομικού και πολιτικού συστήματος, επειδή δημιουργεί σχέσεις εξουσίας που απομειώνουν στο οικείο πεδίο την ελευθερία. Η δημοκρατία αντίκειται στο αντι-προσωπευτικό και, μάλιστα, στο προ-αντιπροσωπευτικό σύστημα που βιώνει ο κόσμος στις μέρες μας. Η προσέγγιση της δημοκρατίας ως ελευθερίας συνεπάγεται τη σαφή διαφοροποίηση του πολιτικού συστήματος από το κράτος. Όταν το κράτος ενσαρκώνει το πολιτικό σύστημα, η πολιτεία είναι ως εκ της φύσεώς της μη δημοκρατική. Η δημοκρατική αρχή επαγγέλλεται την ενσάρκωση της πολιτείας από το κοινωνικό σώμα των πολιτών. Γι\' αυτό και η δημοκρατία προϋποθέτει την κατάργηση του καταμερισμού των κοινωνικο-οικονομικών και πολιτικών έργων που επάγεται "συμβάσεις" εξουσίας και, συνακόλουθα, της διαφοροποίησης του πολιτικού από το κοινωνικό. Αναδεικνύει επίσης την ταυτοτική πολυσημία των ομάδων οι οποίες καλούνται να συγκροτηθούν με πρόσημο την αυτονομία. Η προσέγγιση της δημοκρατίας ως ελευθερίας αποκαλύπτει ότι προτάγματα της νεοτερικότητας, όπως εκείνα της "κοινωνίας πολιτών", της "διακυβέρνησης", της "συμμετοχικής δημοκρατίας" κ.ά., είναι προφανώς μη δημοκρατικά, καθώς δεν αναιρούν και μάλλον ενισχύουν τη θεμέλια βάση του κρατούντος προ-αντιπροσωπευτικού συστήματος. Ο συγγραφέας παρακολουθεί τις εφαρμογές της δημοκρατικής αρχής στο πλαίσιο του ελληνικού κοσμοσυστήματος αλλά και την προοπτική της ενόψει της μετάβασης στην τεχνοδικτυακή εποχή. Υπό την έννοια αυτή, φαινόμενα όπως η "παγκοσμιοποίηση" αποτιμώνται σε συνάφεια με το καθολικό ανθρωποκεντρικό γινόμενο και όχι με γνώμονα την ιδεολογική επιλογή του κόσμου της νεοτερικότητας που ηγεμονεύει.