Το 1914, την ώρα που η Ιρλανδία διεκδικεί την αυτοδιάθεσή της, ο δεκαοχτάχρονος Γουίλι Νταν κατατάσσεται εθελοντικά στον βρετανικό στρατό, για να πολεμήσει στα χαρακώματα του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου.

"Στη Φλάνδρα, όπου αντηχεί το "γρύλισμα του Θανάτου", ο Γουίλι μαθητεύει στον πόλεμο· στην πείνα, στην παγωνιά, στην αναμονή και στον φόβο που σου τρώει τα σωθικά, πριν από την επίθεση με αέριο μουστάρδας, αυτό το απόκοσμο "κίτρινο νέφος". Μετά από ένα χρόνο "σκληραγωγημένος αλλά και στοιχειωμένος απ\' όλη αυτή τη φρίκη", ο Γουίλι παίρνει άδεια. Πριν προλάβει να χαρεί τη ζεστασιά των δικών του και της Γκρέτα, της μνηστής του, πρέπει να ξαναφύγει, υπό τις επευφημίες του πλήθους. Λίγο αργότερα, όταν το πλήθος διαλύεται, οι στρατιώτες παίρνουν διαταγή να βγουν στους δρόμους. Είναι το Ματωμένο Πάσχα, η εξέγερση μιας μερίδας Ιρλανδών κατά της βρετανικής κυριαρχίας, η αρχή του εμφυλίου πολέμου. Κι ο Γουίλι, σαν χαμένος, θα βρεθεί στο Βέλγιο με τη στολή του λεκιασμένη από το αίμα ενός νεαρού αντάρτη.
Από εκείνη τη στιγμή, ο πόλεμος θα πάρει άλλη τροπή για τον στρατιώτη Νταν, παγιδευμένο ανάμεσα στο χρέος να υπηρετήσει τον βρετανικό στρατό και τον οίκτο που νιώθει για τους εξεγερμένους που καταδιώκονται στο Δουβλίνο από αυτό τον ίδιο στρατό. Όσο η διαμάχη παρατείνεται, όσο αυξάνουν οι απώλειες στο τάγμα των Βασιλικών Τυφεκιοφόρων του Δουβλίνου, τόσο μεγαλώνει η απόσταση ανάμεσα σ\' αυτούς και τους συμπατριώτες τους στην πατρίδα, που σιγά σιγά θα τους γυρίσουν την πλάτη.
Ο Σεμπάστιαν Μπάρυ, όμως, δεν λησμόνησε αυτούς τους "στρατιώτες χωρίς πατρίδα", αυτά τα φαντάσματα μιας διπλά τραγικής ιστορίας, και τους αποτίει φόρο τιμής. Κεντημένο με μια γλώσσα όπου η ωμότητα, η βία και η απόγνωση αμιλλώνται έναν τρυφερά ποιητικό λόγο, αυτό το υπέροχο μυθιστόρημα ακούγεται και σαν συγκλονιστικό τραγούδι μέσα στη μακριά, πολύ μακριά ιρλανδική νύχτα".

Christine Rousseau, "Le Monde"