[...] Οι περιοχές του κόσμου στις οποίες περιπλανήθηκα τα τελευταία 30 χρόνια είναι πολύ διαφορετικές από αυτές της Ιαπωνίας. Είναι φτωχές και όχι πολύ ασφαλείς. Ωστόσο οι άνθρωποι εκεί ταυτίζονται ο ένας με τον άλλο, διατηρώντας τα θερμά αμοιβαία αισθήματα τους σαν προπύργιο απέναντι στο τραχύ περιβάλλον τους. Δίπλα από αυτό το προπύργιο υπάρχει ένας ορατός "δρόμος προσευχής". Μετά την περιήγηση μου στη Σαχάρα γύρισα την υδρόγειο, προχωρώντας αντίστροφα από τη φορά των δεικτών του ρολογιού, διασχίζοντας δηλαδή τον Ειρηνικό προς τις Άνδεις της Νότιας Αμερικής. Με αυτό τον τρόπο βίωσα μόνος μου την ποικιλομορφία του κόσμου.

Το φθινόπωρο του 2003, ενώ οι δύο μονοθεϊστικές θρησκείες (Χριστιανισμός και Μωαμεθανισμός) είχαν περιέλθει σε απόγνωση και συγκρούονταν και η διαμάχη τους συγκλόνιζε τον κόσμο, επισκέφθηκα το βουδιστικό έθνος του Μπουτάν στα Ιμαλάια. Όπου και να κοιτάξει κανείς υπάρχουν όμορφα λιβάδια κατά μήκος των πλαγκόν των βουνών. Ήταν η εποχή της σοδειάς. Οι άνδρες φορούσαν "γκο" και οι γυναίκες "κίρα", παραδοσιακά ενδύματα που έμοιαζαν με κιμονό. Με τα δρεπάνια να αιωρούνται θέριζαν τις φυτείες του ρυζιού, θα μπορούσε να είναι ένα ιαπωνικό αγροτικό χωριό του περασμένου αιώνα. Όταν τελείωσαν τον θερισμό αλώνισαν τους κόκκους με πέτρες και άφησαν τον άνεμο να ξεχωρίσει τους σπόρους από το περίβλημα.

Οι αγρότισσες σφύριζαν ελαφρώς, σαν να προσκαλούσαν τον άνεμο. Στις κοιλάδες των Ιμαλαΐων τα φύλλα είχαν μόλις αρχίσει να γίνονται κόκκινα. Ένα μικρό ρυάκι έκανε έναν σφυριχτό θόρυβο καθώς κυλούσε. Η κοινωνία εδώ είναι μητριαρχική. Αρραβώνας είναι όταν ένας άνδρας εισέρχεται στο υπνοδωμάτιο ενός κοριτσιού κρυφά τη νύχτα και εγκαθίσταται εκεί. Σε αυτή τη χώρα, όπως μου είπαν, δεν υπάρχει το έθιμο της επίσημης τελετής του γάμου.

Με άγγιξε το ευγενικό τοπίο του Μπουτάν και η σεμνή συμπεριφορά των ανθρώπων του. Με έκανε να αναρωτιέμαι αν θα έχει μέλλον η αδιάκοπη ανταγωνιστική κοινωνία που ταυτίζεται με τον νόμο της ζούγκλας και τους αποκλειστικούς μονοθεϊσμούς, θα αποκτήσουμε ποτέ, για χάρη της επιβίωσης μας, τη σοφία να αποδεχτούμε την ποικιλομορφία και να αναγνωρίσουμε ότι υπάρχουν διαφορετικοί τρόποι για να δούμε τον αληθινό κόσμο;

(από τον πρόλογο του συγγραφέα)