Είναι ο άνθρωπος πνευματικό ον, αθάνατος, δημιουργημένος από το Θεό, ή είναι αυστηρά φτιαγμένος από ύλη, καταδικασμένος να καταλήξει ως αιώνια σκόνη; Με αυτόν τον τρόπο ξεκινά μια προσωπική οδύσσεια η οποία εκτοξεύει τον συγγραφέα σε μια ενδελεχή έρευνα του σύμπαντος και τον οδηγεί, πάλι πίσω, στο δικό του DNA. Εκτιμώντας ότι δεν είναι απλή σύμπτωση το γεγονός ότι όλοι σχεδόν οι πολιτισμοί πίστευαν σε κάποια μορφή πνευματικής υπόστασης, ο Άλπερ προτείνει ότι ο άνθρωπος πρέπει να είναι γενετικά "καλωδιωμένος" για να αντιλαμβάνεται την πραγματικότητα με αυτόν τον τρόπο. Αλλά γιατί οι δυνάμεις της βιολογικής εξέλιξης να έχουν επιλέξει μια τέτοια "πνευματικ" λειτουργία; Ακολουθώντας ένα προσωπικό ταξίδι αναζήτησης του Θεού, μέσα από τη σύγχρονη επιστήμη και τη φιλοσοφία, εξετάζει την εξέλιξη του σύμπαντος και της ζωής, και συνοψίζει τις σύγχρονες έρευνες του εγκεφάλου που αφορούν στην αίσθηση του θείου. Στο ταξίδι αυτό εξερευνά το βιολογικό υπόβαθρο της θρησκευτικής εμπειρίας, της αθεϊας, του προσηλυτισμού, των υπερβατικών εμπειριών που δημιουργούν ορισμένες ψυχεδελικές ουσίες, της επιθανάτιας εμπειρίας, της γλωσσολαλίας, της ηθικής συνείδησης, και άλλα πολλά.