Με τη Σαγιούρι γνωριστήκαμε μια κινηματογραφική βραδιά της τηλεόρασης, αρκετό διάστημα μετά το ντεμπούτο της ανά την υφήλιο. Ο ντόρος που δημιουργήθηκε γύρω από τη θεματική και την εξαιρετική σκηνοθεσία της ταινίας, κατά κάποιο τρόπο έδρασε αποτρεπτικά στο να ασχοληθώ μαζί της. Τυχαία λοιπόν βρέθηκα να την παρακολουθώ μετά το ξεκίνημά της, περίπου από το σημείο που η μικρή Τσίγιο προσπαθεί να δραπετεύσει από το σπίτι γκεϊσών όπου έχει πουληθεί.

Κόλλησα πραγματικά...

Την επόμενη μέρα δανείστηκα το βιβλίο από μια φίλη.

Μετά νοίκιασα την ταινία.

Και μετά δανείστηκα και πάλι το βιβλίο.

Δεν μπορούσα ν' αποφασίσω ποιο από τα δύο μου άρεσε περισσότερο και ποιο υστερούσε.

Η απάντηση είναι: Κανένα.

Και είμαι φανατική του βιβλίου, θεωρώντας πως είναι σχεδόν αδύνατο ν' αποδοθεί η ατμόσφαιρα και η αποτύπωση των αισθημάτων σε μια ταινία.

Και το συγκεκριμένο έργο είναι εξαιρετικά ατμοσφαιρικό, γεμάτο καλυμμένα αισθήματα, κρυφές, μύχιες σκέψεις, υποβλητικές εικόνες.

Δεν είναι μόνο η είσοδος στην ιαπωνική κουλτούρα, σχεδόν μέσα από την κλειδαρότρυπα της αντρικής οπτικής σχετικά με την "κατασκευασμένη" οικογένεια που προάγει και συντηρεί την επιβαλλόμενη εικόνα, και την εντελώς ανθρώπινη ανάγκη της απλής συναναστροφής και απόλαυσης.

Δεν είναι η εμβάθυνση στον ρόλο της γκέισας, που ουδεμία σχέση έχει με "κοινή εταίρα", κατά την λανθασμένη άποψη των περισσότερων. Αντιθέτως, η πορνεία αποτελεί λόγο απαξίωσης και καθαίρεσής της.

Ούτε η απίστευτη πορεία ενός κοριτσιού από τα φτωχά ψαροχώρια της Ιαπωνίας, ως την πιο φημισμένη κι επιθυμητή γκέισα του Κιότο.

Ούτε καν η διαφορετική ματιά που μας αναγκάζει να ρίξουμε στον δεύτερο Παγκόσμιο πόλεμο.

Είναι όλα αυτά μαζί.

Και πολλά περισσότερα.

Η αγορά του συγκεκριμένου βιβλίου, είναι κάτι αναπόφευκτο. Είτε το έχεις απολαύσει μέσω δανεισμού, είτε έχεις δει την ταινία, οπωσδήποτε θα θελήσεις να το έχεις κοντά σου.

Κράτησα επιτέλους στα χέρια μου το ολόδικό μου βιβλίο και το διάβασα για τρίτη φορά.

Ασφαλώς θα ακολουθήσουν κι άλλες.