Το μοντέλο οικονομικής και κοινωνικής ανάπτυξης πάνω στο οποίο βασίστηκε η Ελλάδα τα τελευταία χρόνια φτάνει πια στο τέλος του και στη θέση του γεννιέται ένα νέο.

Το πολιτικό σύστημα παρακολουθεί τη σταθερή μετατόπιση των τεκτονικών πλακών της οικονομίας και της κοινωνίας φανερά αμήχανο. Φοβάται το καινούργιο και αδυνατεί να παρακολουθήσει τους νέους κώδικες επικοινωνίας που χρησιμοποιεί η κοινωνία. Το πολιτικό προσωπικό -αντί να είναι ο καθρέφτης της κοινωνίας που αλλάζει- μοιάζει να είναι όλο και περισσότερο σε αναντιστοιχία με αυτήν.

Αναζητείται λοιπόν επειγόντως ένας νέος πολιτικός λόγος. Σύγχρονος, κατ\'εξοχήν όχι ξύλινος. Ανατρεπτικός, για να μπορέσει να πείσει την Ελληνική κοινωνία να τολμήσει μεγάλες ρήξεις σε δύσκολους τομείς: στην εκπαίδευση, στην οικονομία, στο μοντέλο διακυβέρνησης, στο κράτος πρόνοιας.

Αλλά και ενωτικός, καθησυχαστικός, γιατί πρέπει να καταφέρει να χτίσει νέες κοινωνικές συμμαχίες που θα στηρίξουν τις αλλαγές και τις ανατροπές. Γιατί αν υπάρχει κάτι που έχουμε μάθει είναι ότι αλλαγές του μεγέθους που χρειάζεται η χώρα μας με την κοινωνία απέναντι δεν μπορεί να πετύχει κανείς.

Ο πολιτικός χώρος που θα μπορέσει να εκφράσει πειστικά αυτήν την προσδοκία στις επόμενες εκλογές αλλά και τα επόμενα χρόνια θα κυριαρχήσει στην πολιτική ζωή. Ελπίζω και πιστεύω πως θα είναι ο πολιτικός χώρος στον οποίο ανήκω, το ΠΑΣΟΚ, και πως στην πορεία αυτή θα μπορέσω και εγώ να συνεισφέρω με τις δικές μου δυνάμεις.