Η αθλητιατρική ασχολείται με τη φροντίδα και τη δυνητική απόδοση του αθλητή. Η άσκηση της αθλητιατρικής απαιτεί την ολοκληρωμένη προσέγγιση του αθλητή, αντίθετα με τον κατακερματισμό που παρατηρείται στην τεχνολογική ιατρική του τελευταίου αιώνα (οι σημερινοί φοιτητές ιατρικής γνωρίζουν περισσότερα πράγματα σχετικά με τα επίπεδα των κυττάρων Τ4 στο αίμα παρά για ένα απλό κάταγμα Colles). Οι θεραπευτικές αρχές της αθλητιατρικής καθιερώθηκαν από τον Ηρόδικο της Σηλυμβρίας (την εποχή του Σωκράτη) και τον Κλαύδιο Γαληνό (131-201 π.Χ.). Έδιναν ιδιαίτερη έμφαση στην αξία της προπόνησης, της διατροφής, στις μαλάξεις και την προσέγγιση του αθλητισμού από ιατρική άποψη.
Η συμβολή του Γαληνού στην επιστημονική ιατρική υπήρξε μνημειώδης. Ο Γαληνός έθεσε τις κλινικές οδηγίες και κατευθύνσεις του Ιπποκράτη σε στέρεες πειραματικές βάσεις. Για 1500 χρόνια, το έργο του Γαληνού κυριάρχησε στην ιατρική γνώση. Ο ίδιος ο Γαληνός υπήρξε ένας πραγματικός αθλητίατρος (θεωρείται ως ο πατέρας της αθλητιατρικής). Ο Ποντίφικας Μάξιμος τον διόρισε ως ιατρό των μονομάχων στην Αρένα της Περγάμου στη Μικρά Ασία (158-161 μ.Χ.), όπου και δημοσίευσε τις θεραπευτικές του μεθόδους (μεταξύ των 500 γνωστών του έργων). Η συμβολή του Γαληνού πρέπει πάντοτε να αναφέρεται μεταξύ των υπολοίπων.

(από την εισαγωγή του βιβλίου)