[...] Ο "Φαίδρος" είναι ένας διάλογος στον οποίο συμμετέχουν αποκλειστικά δύο πρόσωπα. Ο πρώτος ομιλητής και πρωταγωνιστής αυτού του διαλόγου είναι ο Σωκράτης. Ο δεύτερος, από τον οποίο έχει πάρει και το όνομά το, είναι ο νεαρός Φαίδρος, μαθητής του Σωκράτη, ο οποίος εμφανίζεται και στο Συμπόσιο, όπου απαγγέλλει το εγκώμιο προς τον Έρωτα. Πρόκειται για έναν ενθουσιώδη νέο, γεμάτο επιθυμία για μάθηση, ο οποίος αγαπά και θαυμάζει το Σωκράτη, αλλά ταυτόχρονα εντυπωσιάζεται από κάθε πνευματικό άνδρα και κάθε πνευματική κίνηση της εποχής του, χωρίς να είναι σε θέση να κρίνει την αξία της.
Ο Φαίδρος πραγματεύεται δύο θέματα: το πρώτο αφορά τον έρωτα και μάλιστα την παιδεραστία, την οποία δεν καταδικάζει, βέβαια, καθώς αποτελούσε κατά κάποιο τρόπο θεσμό της εποχής εκείνης, την αντιμετωπίζει όμως περισσότερο ως πνευματική έλξη και την εξυψώνει πάνω από τα πλαίσια της σαρκικής απόλαυσης. Το δεύτερο θέμα του σχετίζεται με τη ρητορική και γενικότερα με την τέχνη του λόγου, για την αξία και τη λειτουργικότητα της οποίας προβληματίζεται έντονα. [...]

(από την εισαγωγή, Έφη Ταμπακάκη)