Μετά την επίτευξη ενός σημαντικού στόχου, αναγκαία και ωφέλιμη είναι μια περίοδος ενδοσκόπησης, αξιολόγησης και προετοιμασίας για το επόμενο βήμα. Στη διαδικασία αυτή φαίνεται πως εισέρχεται και η Ψυχανάλυση στη χώρα μας, μετά τη σχετική αναγνώρισή της ως αυτοδύναμου κλινικο-θεωρητικού πεδίου. Δείγμα της αυτοκριτικής διάθεσης και αναζήτησης που εξαπλώνεται στους ψυχαναλυτές αποτελεί και το βιβλίο "Ψυχαναλυτική σκέψη: Επιστημολογία και διεπιστημονικότητα".

Πρόκειται για μια συλλογή άρθρων διακεκριμένων Ελλήνων ψυχαναλυτών, με αξιόλογο ακαδημαϊκό, κλινικό και συγγραφικό έργο. Κατά τεκμήριο γνώστες των ιδιαιτεροτήτων του χώρου, των
αρετών και αδυναμιών του, οι συγγραφείς αναζητούν απαντήσεις σε ερωτήματα που θεωρούν κρίσιμα, εκθέτοντας τον πλούσιο προβληματισμό τους στη σκέψη του αναγνώστη, επιδιώκοντας και τη δική του συμμετοχή στο διάλογο.

Στα κείμενα επιχειρείται η διερεύνηση σημαντικών για την ψυχαναλυτική επιστήμη ερωτημάτων, όπως:
- Ποιο είναι το επιστημολογικό υπόβαθρο της ψυχανάλυσης;
- Ποια είναι η συνάφειά της με άλλες επιστήμες;
- Βρίσκεται η ψυχανάλυση σε κρίση;
- Πως αντιλαμβανόμαστε τις (παρελθούσες) έννοιες της ψυχανάλυσης όταν αντιμετωπίζουμε (τωρινές) επιδράσεις;
- Ποιο είναι το ερευνητικό ψυχαναλυτικό πρωτόκολλο στις σημερινές επιστημονικές συνθήκες;
- Πως αναδιατυπώνει ο ψυχαναλυτικός λόγος τις κοινωνικές διαδικασίες;

Τα κείμενα επιχειρούν να συμβάλλουν στη συνεχή επανεξέταση των ορίων και της αξίας των ψυχαναλυτικών εννοιών. Στο γενικό αυτό πλαίσιο αναπτύσσεται ένας ενδιαφέρων διάλογος, που δεν διστάζει να επεκταθεί και σε ζητήματα, που αφορούν όχι μόνο τους ψυχαναλυτές, αλλά όλους τους ειδικούς της ψυχικής υγείας και κάθε σκεπτόμενο πολίτη.
Γραμμένο με κριτικό πνεύμα και δημιουργική έμπνευση, το κάθε κείμενο αποτελεί ένα πρόσφορο
υπόστρωμα.