[...] Η Ρώμη ως κυρίαρχη δύναμη όλου του γνωστού μας κόσμου τότε, έπρεπε να έχει και κυρίαχη, παγκόσμια λογοτεχνία. Ο Βιργίλιος θεωρώντας την πατρίδα του ως κληρονόμο του ελληνικού πολιτισμού, μόχθησε ενσυνείδητα να τον αναχωνέψει στην Αινειάδα του. «Χάρη σ\' αυτόν η Ρώμη προβάλλει εναργέστερα ως ο κληρονόμος του ελληνισμού, στην πιο πλατιά του έννοια. Η πρόθεση του εναρμονίζονταν με την πολιτική του Αυγούστου, που μοχθούσε να συμφιλιώσει την εξελληνισμένη Ανατολή και την εκλατινισμένη Δύση και να δημιουργήσει ένα ενιαίο συγκρητικό πολιτισμό, που να καλύπτει τη Ρώμη και την Ελλάδα». (Ιστ.Unesco σελ.1768).

Πρωτάρχισε να γράφει στις αρχές του Μάρτη, το 30 π.Χ. σε πεζά σχεδιάσματα. Αφού τελείωσε η πρώτη γραφή, διαίρεσε το υλικό του σε 12 βιβλία, έξι για την αινειαδική Οδύσσεια και έξι για την αινειαδική Ιλιάδα. Τρίτο στάδιο ήταν η επίπονη μεταφορά σε στίχο, στο αυστηρά δοκιμασμένο πια δαχτυλικό εξάμετρο. Όπου ο στίχος δεν του έβγαινε, για να μη χάσει τον οίστρο του, τον άφηνε ημιτελή και προχωρούσε ελπίζοντας σε μια τελική επεξεργασία. Έτσι η Αινειάδα έχει 57 ημιτελείς στίχους.

Έντεκα χρόνια πάλευε ο ποιητής μας με αυτό το έργο των 10.000 χιλιάδων περίπου ρωμαλέων στίχων, μέσα από τους οποίους προβάλλουν οι πιο σπουδαίες ρωμαϊκές αρετές. Το προγονικό ήθος, (mos majorum), η προσωπική τιμή, (dignitas), η ευσέβεια, (pietas), η αξιοπρέπεια, ο ηρωισμός, η αντοχή στα βάσανα, η πίστη στο πεπρωμένο (Fatum), όπως έχει προδιαγραφεί από τους θεούς. Ιδού ο σκελετός του έργου:
I. Οι Τρώες έτοιμοι να αποβιβαστούν στην Ιταλία, μετά από εφτάχρονη περιπλάνηση, ρίχνονται από τρικυμία που επιδίωξε η Ήρα, στι ακτές της Καρχηδόνας.
ΙΙ και ΙΙΙ. Ο Αινείας διηγείται στη Διδώ την άλωση της Τροίας και τις εφτάχρονες περιπέτειές του.
IV. Η Διδώ ερωτεύεται τον Αινεία και όταν εκείνος φεύγει, αυτοκτονεί.
VI. Η εις Άδου κάθοδος του Αινεία.
VII-XII. Ο Αινείας μάχεται εναντίον του Τύρνου με έπαθλο τη Λαβίνα. Τελικά ο Αινείας νικά.
[...]

(απόσπασμα από το βιβλίο)