Στο πρώτο εξάμηνο του Πανεπιστημίου διδάχτηκα το μάθημα "Αρχιτεκτονική του Νεοελληνικού Θεάτρου". Κατά τη διάρκεια της διδασκαλίας ήρθα σε επαφή με τα θεατρικά κτίσματα της Ελλάδας και του εξωτερικού, τις τάσεις της αρχιτεκτονικής, τις επιρροές και φυσικά τη δράση των θεάτρων αυτών. Όλοι οι φοιτητές κληθήκαμε να παρουσιάσουμε μία εργασία για θέατρα της χώρας μας.
Τότε γεννήθηκε η ιδέα να μιλήσω για τα θέατρα της Λέσβου και να ασχοληθώ με ένα θέμα πρωτόγνωρο για μένα, αλλά και για τους υπόλοιπους. Άρχισα λοιπόν να ψάχνω. Βρήκα αρκετές πληροφορίες για το αρχαίο θέατρο, το Δημοτικό, το θερινό θέατρο και κάποιες πληροφορίες για σημαίνοντα πρόσωπα της "Λεσβιακής Άνοιξης". Η εργασία ήταν πολύ καλή και κέρδισα τα εύσημα της καθηγήτριας, αλλά ήταν μόνο η αρχή.
Μετά το τέλος του εξαμήνου συνέχισα ν\' ασχολούμαι με το θέμα αυτό. Όποτε είχα χρόνο από τα πανεπιστημιακά καθήκοντα και από τα εργασιακά αργότερα, αφοσιωνόμουν στο "Θέατρο της Λέσβου".
Η εργασία αυτή δε θυμίζει καθόλου τη φοιτητική εργασία. Μέσα στα στενά περιθώρια ενός εξαμήνου η έρευνα ήταν σαφώς περιορισμένη και τότε δεν πίστευα ότι θα ανακάλυπτα το υλικό που βρήκα μετέπειτα.
Τα καλοκαίρια, όταν επισκεπτόμουν, τον τόπο καταγωγής μου, τη Βατούσα Λέσβου, έκανα συχνές επισκέψεις στη βιβλιοθήκη της Μυτιλήνης, στο Δημοτικό θέατρο, στο Αρχαίο θέατρο, σε τοπικές εφημερίδες και σε πολιτιστικούς συλλόγους.
Ο αρχικός στόχος ήταν να μιλήσω για τα θεατρικά κτίσματα. Ανακάλυψα όμως ότι στη Λέσβο υπήρχαν τόσοι άνθρωποι των τεχνών και των γραμμάτων που ήταν αδύνατο να μην τους αναφέρω. Έτσι εστίασα το ενδιαφέρον στα κτίσματα και στους ανθρώπους που προήγαγαν τον πολιτισμό. Ανάμεσα σ\' αυτούς ανήκαν και οι άνθρωποι των πολιτιστικών συλλόγων, για το λόγο αυτό σκέφτηκαν ότι πρέπει να προστεθεί κι ένα κεφάλαιο για τους ερασιτεχνικούς πολιτιστικούς συλλόγους και τη θεατρική δράση αυτών. [...]
(από την εισαγωγή της συγγραφέως)