Ένα βιβλίο-μαρτυρία μιας εποχής που τα κινούμενα σχέδια και η επιστημονική φαντασία δεν είχαν ακόμη κατακτήσει τα παδιά.
Τα παιδιά του "παιδικού θαλάμου", παρόλο που γεννήθηκαν μέσα στον πόλεμο, θυμούνταν με νοσταλγία το περιβάλλον τους και ζούσαν τη μαγεία του παραμυθιού. Όταν τα παρότρυναν να ζωγραφίζουν ό,τι θυμούνταν από την περασμένη τους ζωή, ζωγράφισαν με όλα τα χαρίσματα και τα ψεγάδια κάθε πρωτόγονης τεχνικής τον πόλεμο, το χωρίο τους, τις νεράιδες και τα παγανά.


Πάνε εξήντα χρόνια από τότε που έγιναν αυτές οι ζωγραφιές, όταν το 1945 ανέλαβε ο άντρας μου τη διεύθυνση της Πανεπιστημιακής Χειρουργικής Κλινικής στο Ιπποκράτειο Νοσοκομείο. Επρόκειτο για μια υποτυπώδη κλινική, με σαράντα στρατιωτικά κρεβάτια κι ελάχιστα εργαλεία. [...]
Χάρη στη συμπαράσταση φίλων, ασπρίστηκε ένας θάλαμος που παραχωρήθηκε από τη διεύθυνση στο παλιό κτίριο του Ιπποκρατείου, καθαρίστηκε, βάφτηκαν τα κρεβάτια του και, αφού πλύθηκαν και ντύθηκαν, τα παιδιά εγκαταστάθηκαν εκεί. [...]
Τότε ο αλησμόνητος Μανόλης Τριανταφυλλίδης μας συμβούλεψε να δώσουμε στα παιδιά χαρτί και μολύβια και να τα παροτρύνουμε να ζωγραφίσουν το χωριό τους, για να βγάλουν μέσα από την ψυχή τους ό,τι θυμόνταν από την περασμένη τους ζωή. Ακόμη, να διαβάζουμε μαζί τους παραμύθια και να τα παρακινήσουμε να ζωγραφίσουν μια εικόνα που τους έκανε εντύπωση. [...]
Τα τέσσερα παραμύθια που αναδημοσιεύονται σ\' αυτό το μικρό αφιέρωμα είναι εκείνα που εμπνεύσανε τις ζωγραφιές των παιδιών και ανήκουν στις συλλογές "Στης γιαγιάς τα γόνατα" της Μ. Λιουδάκη και "Παραμύθια και άλλα" της Π. Δέλτα. [...]

(από τον πρόλογο της Λιλής Αλιβιζάτου)