Πρόκειται αναμφίλεκτα για ένα εκπληκτικό βιβλίο, το οποίο συνδυάζει πολλά λογοτεχνικά ειδη!Η γραφή είναι εξαιρετική, η πλοκή σε καθηλωνει, το συνιστώ ανεπιφυλακτα! Θα γινόταν εξαιρετική ταινία!

Ένα εκπληκτικό, ανατρεπτικό και ριζικά διαφορετικό μυθιστόρημα που με κράτησε ως την τελευταία σελίδα και μου έδωσε ελπίδες ότι πράγματι, αν θες και μπορείς, είναι δυνατόν να γράψεις ένα καλό ελληνικό μυθιστόρημα. Στο βιβλίο έχουμε μια συναρπαστική περιπέτεια επιστημονικής φαντασίας με άφθονη αγωνία, δυνατές ανατροπές, ατμόσφαιρα ενός καλού αστυνομικού έργου και μια βαθιά διερεύνηση της ανθρώπινης ψυχολογίας.

Πώς θα σας φαινόταν αν το Παρίσι ήταν πλέον λιμάνι και οι Βρυξέλλες είχαν πάρει τη θέση του Βατικανού ως έδρα του Ποντίφικα; Πώς θα σας φαινόταν αν ταξιδεύοντας με πλοίο βλέπατε στα βάθη του ωκεανού βυθισμένη την Αγία Σοφία; Το μυθιστόρημα εκτυλίσσεται τον καιρό μετά την Υπερχείλιση, μετά την εποχή δηλαδή που η Ερυθρά Θάλασσα άρχισε να αυξάνει τη στάθμη της αναίτια και να πνίγει διαδοχικά τη λεκάνη της Μεσογείου φτάνοντας ως το γεωγραφικό ύψος του Παρισιού. Πλέον οι άγνωστοι, αφανείς Εβδομήντα Πέντε έχουν τον έλεγχο της Ευρώπης κι έχουν οργανώσει και στήσει αριστοτεχνικά μια αποικία στη Νεκρά Θάλασσα ώστε να εξορύττουν το πολύτιμο παραισθησιογόνο βιολετί αλάτι που πρωτοπήγασε μετά την Υπερχείλιση και τους βοηθάει να κρατούν τον κόσμο υποχείριο. Είναι οι νέοι δικτάτορες και οι υπήκοοι στην Αποικία υπάλληλοί τους.

Την Αποικία διοικεί ο Κυβερνήτης Βερά και οι Εβδομήντα Πέντε τον στελέχωσαν με έξι σημαντικές προσωπικότητες: τον Ιδιίατερο Γραμματέα Σαρλ Σικουάν, τον ιερέα και επικεφαλής του ποιμνίου Μόντεγκιου Μοντενέγκρο, τον διοικητή της φρουράς Άντριου Ντρέικ, τον ανώτατο δικαστικό Μπερνάρ Μπατώ, τη σύζυγο του Κυβερνήτη, Ρεγγίνα Βερά και τον διευθυντή του Υγειονομείου Νικολό Φαμπρίτσιο. Έξι σημαντικές θέσεις, έξι προικισμένοι άνθρωποι, βλέπουν τη ζωή τους να ανατρέπεται από τη μια στιγμή στην άλλη όταν ο Κυβερνήτης Βερά πεθαίνει αιφνιδίως και δεν ξέρουν τι να κάνουν, γιατί οι Εβδομήντα Πέντε δεν έχουν προβλέψει οδηγίες για μια τέτοια περίπτωση! Με μοναδικό, πανέξυπνο τρόπο και ανεπανάληπτη αφήγηση, η συγγραφέας, με αφορμή αυτό το περιστατικό, σταδιακά, βασανιστικά, μαζοχιστικά απεκδύει σταδιακά τους πρωταγωνιστές από την αγιοποίηση ποου ίσως προκαλεί η πρωταγωνιστική θέση τους μες στην Αποικία και αρχίζει να χαράζει εκδορές ατέλειας στο σώμα τους.

Το κείμενο είναι εξαιρετικό, δεν μπορούσα να αφήσω το βιβλίο από τα χέρια μου. Το περιβάλλον και η ατμόσφαιρα μες στην οποία κινούνται οι χαρακτήρες, οι ανατροπές στα πιο κρίσιμα σημεία της εξέλιξης, οι αναφορές στο παρελθόν των ηρώων και κάποια γεγονότα στον κόσμο που περιγράφει η συγγραφέας συνιστούν ένα κείμενο που διαβάζεται απνευστί, κατανοείται αμέσως, δε βαρύνεται από αμπελοφιλοσοφίες και ενώ υπάρχουν χιλιάδες συμβολισμοί και μεταφορές που αντοιστιχούν γενικά σε μια ανθρώπινη κοινωνία είναι τόσο καίρια τοποθετημένα που δεν κουράζουν και δεν ενοχλούν τη ροή ανάγνωσης. Αυτές οι ιστορίες ξεδιπλώνονται σε μορφή επιστολών, τις οποίες καλείται να διαβάσει ο Φιλέας Μπουκ, ένας έξυπνος άντρας που έχει δημιουργήσει στο αναγνωστικό κοινό της εφημερίδας Times του Λονδίνου τη μανία να λύνουν το Επιστολόλεξό του, ό,τι πιο πρωτότυπο έχω διαβάσει σε πνευματική άσκηση. Το τέλος του βιβλίου (προσοχή, το τέλος της ιστορίας, όχι το κελίσιμο του βιβλίου) έρχεται αβίαστα, φυσικότατα, με την πιο έξυπνη ανατροπή που θα μπορούσε να βρει η συγγραφέας και ειλικρινά δεν ήθελα να το τελειώσω με τίποτα. Αυτό που με ξενέρωσε όμως ήταν οι τελευταίες σελίδες γιατί δε μου έδωσα την ολοκληρωμένη εικόνα φινάλε που περίμενα.

Αν ψάχνετε κάτι διαφορετικό, συναρπαστικά καλογραμμένο κι έχετε απαιτήσεις από κάθε νέο βιβλίο που ξεκινάτε, αναζητήστε αυτό. Θα μείνετε απόλυτα ικανοποιημένοι. Κατ’ εμέ, από τα καλύτερα μυθιστορήματα επιστημονικής φαντασίας και ανθρώπινης ψυχολογίας.

Ένα πολύ ενδιαφέρον βιβλίο που συνδυάζει επιτυχημένα εξαιρετικές ιδέες επιστημονικής φαντασίας και μία ιδιαίτερη γραφή που βαδίζει στα χνάρια των καλύτερων παραδόσεων του μαγικού ρεαλισμού. Η υπερβολική -σε σημεία σουρεαλιστική- γραφή είναι ίσως το πιο ξεχωριστό στοιχείο του βιβλίου που αναδεικνύει μία πολύ όμορφη -αν και σχετικά απλοϊκή μετα-αποκαλυπτική κοσμοπλασία. Η ιστορία ακολουθεί τα μονοπάτια ενός κλασικού επιστολικού μυθιστορήματος μυστηρίου, ενώ η αρχική ιδέα της επιστημονικής φαντασίας, η πλυμμήρα, -αν και φανερά στέκεται ως αφορμή για την αφήγηση της εξαιρετικής ιστορίας- δυστυχώς πέφτει σε μία μεγάλη παγίδα αληθοφάνειας που αν η αρχή του είχε στηθεί πιο προσεχτικά θα άφηνε πολύ περισσότερα περιθώρια στον αναγνώστη να βυθιστεί σε αυτόν τον τόσο ιδιαίτερο ανασχηματισμένο κόσμο. Η υπόγεια σάτιρα, η πολύ καλή ανάπτυξη της ιστορίας, οι εξαιρετικές εικόνες και ιδέες μου αφήνουν την υπόσχεση ότι μετά από αυτό το καλό βιβλίο δεν έχω διαβάσει ακόμη το καλύτερο βιβλίο (ή τα καλύτερα βιβλία) της συγγραφέως.αναδημοσίευση από το sff.gr31/3/2014