Η αλματώδης ανάπτυξη της βιοτεχνολογίας και της γενετικής επιτρέπει στον άνθρωπο να παρεμβαίνει καθοριστικά στη φύση του. Τέτοιου είδους "επεμβάσεις" εγείρουν αμείλικτα βιολογικά, κοινωνικά, νομικά, πολιτικά, θρησκευτικά και οικονομικά ερωτήματα τα οποία επιζητούν σαφείς απαντήσεις· η ευθύνη για τις αποφάσεις είναι βαρύτατη και η διεπιστημονική γνώση της Βιοηθικής είναι αναγκαία και επιβεβλημένη.
Ποια είναι τα "δικαιώματα" κατά την έκτρωση; Πώς σχετίζεται η ευθανασία με την αυτονομία; Γνωρίζουμε την ηθική διάσταση της αυτοκτονίας; Τι είδους σχέση έχει ένας γιατρός με τον ασθενή του; Πότε επιτρέπεται η θεραπευτική και πότε η αναπαραγωγική κλωνοποίηση; Είναι θεμιτός ο πειραματισμός πάνω σε ανθρώπινα έμβρυα; Κάτω από ποιες συνθήκες υλοποιείται η υποβοηθούμενη αναπαραγωγή; Τι αποτελέσματα έχει η μεταμόσχευση ανθρώπινων οργάνων; Είναι αναγκαία η προγεννητική εξέταση; Πώς σχετίζεται η κλασική σκέψη στην τέχνη της ιατρικής με την σύγχρονη κλινική ιατρική πρακτική;
Η επιστήμη της Βιοηθικής είναι η φιλοσοφική εξέταση των αρχών και των κανόνων που πρέπει να διέπουν τις επιστήμες και τις τεχνολογίες της ζωής. Αναπτύχθηκε μόλις τα τελευταία 30 χρόνια, ωστόσο οι ρίζες της βρίσκονται στην αρχαία ελληνική ιατρική και τη φιλοσοφία. Μολονότι ο σύγχρονος γιατρός έχει τον τελευταίο λόγο, η ρήση του αρχαίου Έλληνα ιατροφιλόσοφου παραμένει εξαιρετικά επίκαιρη: "ο άριστος γιατρός πρέπει να είναι, συνάμα, ένας άριστος φιλόσοφος".

Περιέχονται τα κείμενα:

Ο χαρακτήρας της ιατρικής και της ηθικής γνώσης
- Robert Bartz, "Ενθυμούμενοι τους Ιπποκρατικούς: γνώση, πρακτική και ήθος στους αρχαίους Έλληνες γιατρούς-θεραπευτές"
- Ronald Polansky, "Είναι η ιατρική τέχνη, επιστήμη ή πρακτική σοφία; Αρχαίοι και σύγχρονοι στοχασμοί"
- Kathryn Montgomery, "Η φρόνηση και η εσφαλμένη περιγραφή της ιατρικής: ενάντια στην εναρκτήρια ομιλία της ιατρικής σχολής"
- David Thomasma, "Ο Αριστοτέλης, η φρόνησις και η μεταμοντέρνα βιοηθική"
- Tod Chambers, "Οι εξομολογήσεις ενός αμετανόητου σοφιστή"
- Julia E. Annas, "Φιλοσοφική θεραπεία: αρχαία και σύγχρονη"

Η ευρετική αξία των κλασικών προσεγγίσεων
- Alex John London, "Ο Θρασύμαχος και η διαχείριση της περίθαλψης: πώς να μη σκεφτόμαστε την τέχνη της ιατρικής"
- Christopher Megone, "Δυνητικότητα και πρόσωπα: μια αριστοτελική προοπτική"
- Mark G. Kuczewski, "Μπορεί ο κοινοτισμός να θέσει τέλος στις οξείες και ατέλειωτες δημόσιες συζητήσεις;"
- Daryl M. Tress, "Κλασικοί και σύγχρονοι στοχασμοί για την ιατρική ηθική και το βέλτιστο συμφέρον του άρρωστου παιδιού"
- Christopher E. Cosans, "Αντιμετωπίζοντας το θάνατο ως στωικός: ο Επίκτητος για την αυτοκτονία σε περίπτωση αρρώστιας"
- Georgios Anagnostopoulos, "Η ευθανασία και ο ρόλος του γιατρού: στοχασμοί πάνω σε ορισμένες απόψεις της αρχαίας ελληνικής παράδοσης"
- Ελένη Καλοκαιρινού, "Επίμετρο"