[...] Πάνε περισσότερα από είκοσι χρόνια που επισκέπτομαι αυτή την χώρα. Με το αυτοκίνητο μου έχω φτάσει αρκετές φορές μέχρι το βόρειο ακρωτήρι, θα μου πείτε, δεν βαριέσαι να οδηγείς τόσα χιλιόμετρα!; Μερικές φορές ναι, αλλά όσο περισσότερο βλέπω τις υπόλοιπες χώρες, τόσο πιο πολύ αγαπώ την Νορβηγία. Αγαπώ τα ταξίδια και ποτέ δεν αναρωτήθηκα γιατί. Με μαγεύει η φωτογραφία, και η Νορβηγία έχει ατμόσφαιρα και φως "ξυράφι", καιρού επιτρέποντος βέβαια. Τα τοπία της, νεταρισμένα κάτω από το ξεκάθαρο φως της άνοιξης και του καλοκαιριού ή θαμπά μέσα στην αχλύ και τους υδρατμούς του χειμώνα, είναι για μένα το ιδανικό μοντέλο. Είναι όμως και κάτι άλλο. Ένας ταξιδευτής όπως εγώ αγαπάει και τον σιδηρόδρομο, που σε ταξιδεύει καλύτερα από οτιδήποτε άλλο. Το τραίνο είναι το μέσον που πολλές φορές, ντύνει το κάθε ταξίδι, μικρό ή μεγάλο, με τον μύθο. Από το παράθυρο ενός τραίνου ξεδιπλώνονται οι εικόνες και τρέχουν μαζί με την φαντασία και τις μνήμες. Στην διαδρομή ενός τραίνου κάνεις γνωριμίες, συντροφιές, φιλίες. Φλερτάρεις και προσμένεις, ερωτεύεσαι την γυναίκα και αγαπάς την φύση. Κι ύστερα, η αίσθηση της κίνησης, το λίκνισμα του βαγονιού και το ρυθμικό χτύπημα στις ράγες, είναι πράγματα που μόνο το τραίνο μπορεί να σου δώσει.
Έτσι λοιπόν αποφάσισα, μετά από την έκδοση τριών σιδηροδρομικών λευκωμάτων με διαδρομές τραίνων της πατρίδας μου που είναι κι αυτή ξακουστή σε όλο τον κόσμο για την ομορφιά της, να κάνω ένα ακόμα για τα τραίνα του Bergen και του Flam, τα τραίνα που προσφέρουν στον ταξιδιώτη δύο από τα ομορφότερα ταξίδια της γης. Φτιάχνοντας λοιπόν αυτό το έστω και σιδηροδρομικό βιβλίο, που εκ των πραγμάτων δίνει ελάχιστες μόνο εικόνες της Νορβηγίας, όταν οι φίλοι μου θα με ρωτάνε "Γιατί σου αρέσει τόσο πολύ εκεί;", εγώ θα κλείνω τα μάτια και θα τους το δίνω να βλέπουν μόνοι τους και να παίρνουν την απάντηση.
(από τον πρόλογο του συγγραφέα)