Μα τι ωραίο βιβλίο! Απευθύνεται σε παιδιά άνω των 15 ετών αλλά είναι τόσο καλογραμμένο και ορθά δομημένο που το διάβασα ανετότατα (ων τριακοντούτης τουλάχιστον). Από πού να πρωτοξεκινήσω, τι να πρωτοαναφέρω, τι να πρωτοσχολιάσω. Η ιστορία είναι απίστευτης επιστημονικής φαντασίας: κάπου στο απώτερο μέλλον μια πόλη ζει διαρκώς υπό το καθεστώς του φόβου και των τρομοκρατικών επιθέσεων. Όπως λέει ο συγγραφέας (απίστευτη οργουελική σύλληψη): \"-Γιατί γίνονται όλα;-Γιατί πάντα χρειάζεται ένας εχθρός για να ζουν οι άνθρωποι. Ένας κίνδυνος, κάτι που να τους κάνει να νιώθουν ανασφαλείς. Τότε και μόνο τότε είναι πρόθυμοι να κάνουν τα πάντα για να αγοράσουν ασφάλεια\" (σελ. 251).

Μια πόλη όπου απαγορεύεται η κυκλοφορία, κάμερες παντού στους δρόμους, ενιαίος υπολογιστής που καταχωρεί όλα τα προσωπικά δεδομένα των πολιτών που έχουν εφοδιαστεί με ειδικές ηλεκτρομαγνητικές κάρτες και μαζεύουν points καλής συμπεριφοράς, τα παιδιά είναι κλεισμένα στα διαμερίσματα και δεν ξέρουν τι θα πει να παίζουν με άλλα παιδιά, κανείς δε γράφει πλέον στο χαρτί και κανείς δε διαβάζει \"βιβλία\" κι \"εφημερίδες\" (όλα στον Η/Υ), όλοι και όλα παρακολουθούνται και καταγράφονται, απαγορευμένες λέξεις όπως γόμα και σοκολάτα σε καθιστούν ύποπτο. Η οικογένεια του πρωταγωνιστή αποτελείται από τον μπαμπά που δουλεύει στην επιτροπή τηλεπικοινωνιών κι ανακαλύπτει ότι τη σκηνή της εξόντωσης του \"τρομοκράτη\" την έχει καταγράψει κατά λάθος και κρυφά ο ίδιος του ο γιος και γκρεμίζονται όλα τα ιδανικά κι οι αξίες που πίστευε, ο γιος καταγράφει κατά λάθος τη σκηνή της δολοφονίας του φίλου του που έτρεχε (απαγορεύεται να τρέχεις, θεωρείται ύποπτο) κι αρχίζει να νιώθει το σύστημα να τον κυνηγά (μεταξύ άλλων ανακαλύπτει ότι κάθε τρεις λίγο τυχόν εκρήξεις και τρομοκρατικές ενέργειες είναι σκηνοθετημένες από ένα πολύ καλό συνεργείο ηθοποιών και σκηνοθετών) (θα ξεφύγει άραγε;) κι η μικρή του αδερφή σιγά σιγά με τον δικό της μοναδικό τρόπο καταφέρνει να ενώσει όλα τα παιδιά της γειτονιάς σε μια μεγάλη παρέα και να επαναστατήσουν με τον δικό τους τρόπο, ανταλλάσσοντας μηνύματα με χνότα στο τζάμι, απλώς βγαίνοντας στην παιδική χαρά!!! Είναι πάρα πολύ ωραίες οι παρομοιώσεις και οι μεταφορές (η απαγορευμένη περιοχή Η όπου έχουν κλείσει τους μετανάστες και τους ξένους κι είναι η πηγή όλων των κακών της πόλης είναι ένα γκέτο), τα μηνύματα που περνάει πίσω από τις γραμμές, τον τρόπο που αναπτύσσει βαθμιαία την πλοκή, το πώς ανατρέπονται τα πάντα (τίποτα δεν είναι αυτό που φαίνεται) και τόσα άλλα. Δε θα βιαστώ να πω ότι δίκαια κέρδισε τόσα βραβεία (περιοδικού ΔΙΑΒΑΖΩ, κρατικό βραβείο, έπαινος Κύκλου Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου) γιατί δεν τα πάω καλά ούτε με τα βραβεία ούτε με τη νοοτροπία των υποψηφιοτήτων αλλά ναι, θα συναρπάσει και τους εφήβους αλλά και τους μεγαλύτερους. Ένα καθόλου παιδικό βιβλίο.