Θα μπορούσε κάποιος να ισχυριστεί ότι ο διάλογος "Φαίδων" του Πλάτωνα ουσιαστικά συναποτελεί, μαζί με τους διαλόγους "Σωκράτους απολογία" και "Κρίτων", μια τριλογία. Σε αυτή την περίπτωση, η "Απολογία" θα αντιπροσώπευε την πρώτη φάση του δράματος του αθηναίου σοφού Σωκράτη, μιας και αναφέρεται στη δίκη και στην καταδίκη του σε θάνατο. Ο Κρίτων θα περιείχε τη δεύτερη πράξη, καθώς περιγράφει την προσπάθεια του Κρίτωνα να πείσει το φίλο του και δάσκαλό του να δραπετεύσει από τη φυλακή, προκειμένου να σώσει τη ζωή του, πράγμα που εκείνος αρνείται. Τέλος, ο "Φαίδων" θα αποτελούσε το τέλος του δράματος, αφού ο διάλογος αυτός αφηγείται τις τελευταίες στιγμές του Σωκράτη στο δεσμωτήριο και το θάνατό του με το κώνειο. [...]

(από τον πρόλογο της Έφης Ταμπακάκη)