Αυτή τη χρονιά κλείνουν 90 χρόνια από τη γενοκτονία των Αρμενέων . Αυτό το κείμενο το αφιερώνω στους Αρμενέους της διασποράς και ειδικά σ\' αυτούς που κατέληξαν στην Ελλάδα. Δεν είναι ιστορική μελέτη, αλλά περιληπτική αφήγηση γεγονότων με την παρουσίαση μιας μικρής επιλογής καρτποστάλ σχετικών με το θέμα.
Η διαδικασία εξόντωσης των Αρμενέων άρχισε από το σουλτάνο Αβδούλ Χαμίτ ΙΙ, που στην περίοδο 1894-1896 κατέσφαξε πάνω από 300.000 Αρμενέους.
Φρικαλέες σκηνές, απ\' αυτά τα γεγονότα, απεικονίζονται σε δώδεκα Χρωμολιθογραφίες που ανώνυμος καλλιτέχνης "συνέλαβε" στο τέλος του 190υ αιώνος, προφανώς από αφηγήσεις διαφυγόντων θυμάτων ή και γραπτών αναφορών. Αυτές οι χρωμολιθογραφίες κυκλοφόρησαν από τη Μονή της Παναγίας του Aiguebelle, που τις έδινε σαν διαφημιστικό δώρο με την αγορά σοκολάτας, παραγωγής της Μονής.
Η σχετική αδιαφορία των Ευρωπαίων Ηγετών, γι\' αυτά τα γεγονότα, ενθάρρυνε το Σουλτάνο να συνεχίσει την καταπίεση του λαού, μέχρι την γνωστή επανάσταση των Νεοτούρκων , με κύριο αίτημα την επαναφορά του καταργηθέντος από ετών Συντάγματος.
Ο παμπόνηρος Αβδούλ Χαμίτ απεδέχθη το αίτημα, βγάζοντας σχετικό φιρμάνι, μετατρέποντας, έτσι, την εναντίον του επανάσταση των Νεοτούρκων και την κατακραυγή του λαού, σε πανηγυρικές εκδηλώσεις υπέρ αυτού, σε όλες τις πόλεις και χωριά της Αυτοκρατορίας, όπου άρχισε να πνέει σιγά-σιγά η αύρα της Ελευθερίας και της αλλαγής. Γίνονται εκλογές, εκλέγονται πλην των Τούρκων βουλευτών και \'Ελληνες, Εβραίοι, Αρμενέοι κ.λπ. και ο λαός αρχίζει να πιστεύει στο μήνυμα των Νεοτούρκων "Ελευθερία -Ισότης -Αδελφοσύνη".
Αυτή η ευφορία σύντομα μετατράπηκε σ\' εφιάλτη, με την σφαγή 30.000 Αρμενέων , στα \'Αδανα αυτή τη φορά, με την ανοχή φυσικά του εθνικιστικού ρεύματος των Νεοτούρκων .
Η σφαγή αυτή δημιούργησε σύγχυση και δυσπιστία για τις αγαθές προθέσεις των Νεοτούρκων έναντι των μειονοτήτων. Συγχρόνως ο Αβδούλ Χαμίτ, με την κλίκα του, επωφελείται και κηρύσσει αντεπανάσταση στην Κωνσταντινούπολη. Μετά από αιματηρά γεγονότα, χάνει το παιχνίδι οι Νεότουρκοι τον κηρύσσουν έκπτωτο, παίρνουν την εξουσία, τον εκτοπίζουν στη Θεσσαλονίκη και ονομάζουν Σουλτάνο τον αδελφό του Μεχμέτ Ρεσά, ως Μωχάμετ V.
Οι Νεότουρκοι φρόντισαν να φορτώσουν , τα γεγονότα στα \'Αδανα, στον εξόριστο πλέον Αβδούλ Χαμίτ και για να εξαφανίσουν κάθε υπόνοια συμμετοχής τους, επέτρεψαν στους διαφυγόντες την σφαγή Αρμενέους, ως δείγμα συμπαράστασης και συμπαθείας, να εορτάσουν πανηγυρικά την Άσπιλον Σύλληψιν της Θεοτόκου, την 8η Δεκεμβρίου 1909, στη μνήμη των θυμάτων της σφαγής.[....]